De container is er eindelijk

BERICHT VOOR GILLES, LAAT JE EMAILADRES HIER ACHTER IK KAN NL NIET REAGEREN OP JE BERICHT VIA DEZE SITE OF MAIL MIJ OP:

roemasenang@gmail.com

gr Aad




Hallo allemaal, hier weer een nieuw stukje met onze laatste belevenissen. Inmiddels is Mar jarig geweest op 20 januari, alweer 46 jaartjes, oei oei. We zijn samen gezellig naar een groot festival geweest in Palmares, een paar dorpen verder. Enorm terrein met Dancevalley achtige toestanden. Het festival duurt maar liefst 3 weken en wordt druk bezocht door veel jeugd, erg gezellig.
Het eerste belangrijke nieuws is dat we inmiddels ons Costaricaans rijbewijs hebben, Yes! Maar dat ging natuurlijk niet zomaar…. Daarvoor moesten we naar San Jose, we hebben op 24 januari de auto bij Peter en Flor neergezet en hebben daar een taxi genomen want in San Jose rondrijden is geen pretje als je de weg niet weet. Leuke bijkomstigheid is dat we daar meteen Ruud en Odette plus hond Scooby troffen, erg gezellig, leuk om iedereen weer te zien na 9 maanden. Maar goed terug naar het rijbewijs; bij Cosevi aangekomen werden we eerst meegeloodsd voor een medical check, stelt niet veel voor, in een grote hal zit dan een dokter die je bloeddruk meet, een vragenlijstje afneemt welke ziektes je natuurlijk allemaal niet hebt en of je wel dan niet misschien een been mist of zo, vervolgens krijg je nog een ogentestje (letters vanaf een bord lezen dat 10m verderop hangt. Goed daar kwamen we dus glansrijk doorheen. Daarna mochten we weer verder in de routing, eerst naar het ene kantoortje (8 wachtenden) hier kregen we een stempeltje dat we door mochten naar een andere balie (ca. 50 wachtenden) waar je gegevens in de computer gestopt worden. Wel keurig geregeld iedereen moet gaan zitten en als er iemand klaar is schuif je een stoel op, een constante stoelen dans dus, lachen. Toen dit gebeurd was moesten we buiten het kantoor bij een bank gaan betalen en vervolgens weer terug naar het vorige kantoor om daar op de foto te gaan, ook hier weer ca. 50 wachtenden (dezelfde mensen weer natuurlijk), dit was gelukkig de afronding want het geheel want ja hoor daar waren ze dan eindelijk…onze rijbewijzen! Maar goed al met al hebben we hier maar 2,5 uur overgedaan terwijl we van te voren gewaarschuwd waren dat we er een dagdeel voor uit konden trekken, helemaal goed dus.

Onze rijbewijstrip hadden we ook meteen gecombineerd met een afspraak met onze advocaat in San Jose maar die had helaas een spoed oproep gekregen bij de rechtbank. Jammer dus, maar zo hadden we wel even tijd om met Ronald af te spreken. Hij werkte vroeger bij het Marriott hotel in Aad z’n oude buco-buurt, vanuit een ver ver werkverleden in Amsterdam. We hebben met z’n 3-en wat gedronken en bij zitten kletsen, eerdaags gaan we met hem en z’n vriendin afspreken voor een langere chat.

De dag hierna, 25 januari een heugelijke dag!, ja want onze container zou eindelijk na toch wel 1,5 week vertraging komen. Achteraf was het toch niet nodig dat we zelf naar de douane moesten voor de inklaring en zouden onze spullen deze dag tussen 14.00-15.00 geleverd worden. In de ochtend kwamen Ruud, Odette en Scooby nog langs (Miepert lag binnen te slapen en moest niets van Scooby hond weten) en we hebben gezellig zitten beppen. Heel lief kregen we van hun nog een welkomstgeschenk, heerlijke chutneys en chilisambal, aan ons wel besteed natuurlijk, Ruud en Odette; erg lekker hoor we hebben er al van gesmuld. Terug naar de container: volgens goede Costaricaanse planning kwamen de mannen pas om 18.00 uur. Het was niet uit te leggen waar we precies woonden dus Aad heeft ze binnengehaald vanuit Atenas. Helemaal te gek, onze eigen spulletjes, wel een beetje gek in een totaal andere omgeving. Heerlijk als je weer omringd wordt met al dat bekends, wat een lekker gevoel is dat, dit maakt alles nog completer, super. De mannen hebben alle grote spullen uitgepakt en gelukkig zoveel mogelijk karton en inpakzooi meegenomen. Ze vertrokken pas om 21.00 uur, helaas hebben we hierdoor de barbecue bij Peter en Flor misgelopen, jammer. Wij konden natuurlijk niet wachten met alles neerzetten en inrichten en zijn de volgende dagen hard aan de gang gegaan en het is echt heel erg mooi geworden.

Maar goed, het leven gaat weer door, er zijn nog meer dingen te regelen, de dagelijkse beslommeringen; koken gaat nu helemaal prima, eerst een irritant probleem met het gasfornuis; heb je notabene een 6-pits gastoestel en dan kun je maar 1 ding tegelijk klaarmaken omdat er zo’n piepklein vlammetje is (oei grote ergernis als je spaghettislierten in 45 nog niet gaar zijn). Nou zijn er hier geen gasleidingen dus wordt er gekookt met gasflessen, heel suf kwamen we er later achter dat er een knik in de gasslang zat. Gelukkig ook weer opgelost en kunnen we nu weer snel een lekker potje kokkerellen; dan moet er natuurlijk ook gewassen worden, vervolgens waslijn geknapt, Aad als eerst als een aapje in de paal geklommen en later onze grote houten escalera erbij gepakt, ook weer gefikst; inmiddels is de botte machete van Aad geslepen door een tuinmannetje, super scherp weer; verder moet nog de tuin goed bij gehouden en omdat het hier nog geen druppel geregend heeft moet er zoveel mogelijk gesproeid worden, we worden al echte tuinhappers, ook Miepje hobbelt achter ons aan en gaat vervolgens in de schaduw van de kruiwagen liggen. Ook weer zo’n super cadeau van Juul, Tom, Johanna en Jan, nou jongens hij is volop in gebruik hoor kijk maar op bij de foto’s. De tuin sproeien is echter wel een beetje een gedoe want op het moment is er een waterprobleem in onze streek, we zijn dus soms midden in de nacht nog aan het wateren. Gelukkig zijn ze bezig met het slaan van een nieuwe well dus hopelijk is dat probleem binnenkort opgelost.

Verder hebben we nog een heerlijk etentje gehad bij Michel, Lise (vorige eigenaars van ons huis), zij kan echt lekker koken, daar hebben we ook Gislene en Dave leren kennen, aardige lui uit Canada, wonen hier al 10 jaar. Was een gezellige avond, wel vroeg af want iedereen ligt hier vroeg op bed, 22.00 uur is hier al laat, wij nog niet natuurlijk want we zijn nog steeds echte nachtbrakers, wat dat betreft is er nog niets veranderd. Ondertussen is ook David (hij is de ene helft van een mariposo koppel, is spaans voor homofiel) de eigenaar van ons caretakershuis aangekomen voor 9 dagen. Met hem hebben we ook al een leuk zitten borrelen bij ons thuis, hij kan heerlijke margarita’s maken. Ook hebben we kennis gemaakt met onze tico buren, Rolando en Alejandra, zij hebben 23 chocoladewinkels in Costa Rica en wij vertrokken natuurlijk met een doos eigenmerk chocolade. We konden ons best goed redden in het spaans, toch 1,5 uur zitten kletsen, goed he! Zo zie je maar hoe snel het gaat want via Rolando kwamen de volgende dag ook weer 2 motoragenten bij ons op bezoek omdat ze gehoord hadden dat Aad bij de Politie gewerkt heeft. Ook hier weer veel spaans mee geoefend, gaat steeds beter, misschien niet altijd in de correcte naamval maar ze begrijpen ons in ieder geval wel en wij hen ook. Ze vinden het toch al geweldig als blijkt dat je hun taal wilt leren dus houden ze er best rekening mee om wat langzamer te praten.

Afgelopen zondag zijn we naar Tronadora bij Arenal gegaan, daar wonen Kees en Willeke met hun hele beestenboel (honden Lucky en Pluto, 2 katten en 2 pappagaaien). In onze container hadden we een zaagmachine of zoiets voor Kees meegenomen, hij maakt namelijk de prachtigste meubels van hout, hij moest wel 9 maanden wachten maar daar was ie dan eindelijk. Willeke had nog heerlijke lasagne gemaakt, we hebben gesmuld, het was ook heerlijk om ze weer te zien na zo’n tijd. Ook nog super, ze hebben een peperstruikje in hun tuin, meteen kant en klare sambal en verse pepertjes meegenomen natuurlijk, kijken of wij ze ook kunnen telen.

Vandaag 5 februari hebben we ook nog internet thuis gekregen, wauwzers hoeven we niet meer naar het internetcafé, wel een langzame verbinding maar dat geeft niet. Waarschijnlijk krijgen ze in onze streek in maart ADSL en dan kunnen we dat aanvragen. Een leuke verassing was vandaag dat we onze eerste post thuis gekregen hebben, ja ja de postbode op z’n brommertje weet ons te vinden. Het was een bedankkaart van Juul haar moeder. Juul en ma Stoel, de kaart is aangekomen hoor en erg mooi, precies goed zo, nog heel veel sterkte. In huis hebben we een paar 220V stopcontacten aan kunnen laten leggen door elektricien Edwin die hadden we weer gescoord bij de plaatselijke doe-het-zelf zaak waar we vaak komen, handig zo’n zaakje als we iets niet weten te vinden dan gaan we gewoon daar naar toe, ze kennen ons inmiddels op een prikkie. Het leven gaat hier dus helemaal z’n gangetje en wordt, kan eigenlijk niet, iedere dag weer een stukje aangenamer. Een ding veranderd niet en dat is het fantastische uitzicht en de heerlijke vrijheid om alles in ons eigen tempo te doen.