Maart 2008

Het is inmiddels alweer maart, tijd dus voor een nieuw stukje op de site. Hallo allemaal, leuk dat een hoop mensen nog trouw onze site volgen, en gezellig om regelmatig met familie en vrienden te mailen en te bellen. Inmiddels hebben we alweer een tijdje bezoek uit Nederland. Op 28 februari hebben we Cora en Marco van het vliegveld opgehaald. Best gek hoor, vakantiegangers ophalen om in ons nieuwe thuisland te verblijven. Het was echt een verrassing dat Marco kwam, hij had net de dag ervoor z’n praktijkvliegbrevet gehaald en besloot dit voor een paar dagen hier te vieren. Hij is hier maar 4 dagen geweest maar heeft best wel al een beetje indruk gekregen van Costa Rica. Het viel volgens ons niet tegen want hij wil meteen volgend jaar met z’n vriendin Hannie op vakantie komen. We zijn door Cora en Marco lekker verwend met o.a. echte Hollandse drop, kaas, shag en stroopwafels, heerlijk! Ook andere familieleden hadden cadeautjes meegestuurd (Gitta en Rens bedankt voor de Hollandse servetten, het mooie boedha-beeldje en de lieve briefjes). Met Cora en Marco hebben we een tripje naar de vulkaan Poas gemaakt, ook zijn we wezen shoppen bij de Pricesmart in Alajuela (soort Makro, alles in grootverpakking) en bij een van de grote shoppingmalls. Verder zijn we nog met z’n 4-en naar een plaatselijke kroeg geweest waar een soort Andre Hazes optrad, allemaal locals en lekker kneuterig allemaal. Marco’s bezoekje was zo voorbij en bruin(verbrand) en bepakt met cadeautjes en niet te vergeten de enorme pot pindakaas (is ie lekker Marc?) hebben we hem op 3 maart weer naar het vliegveld gebracht. Cora blijft een maandje bij ons, ze gaat op 27 maart weer naar huis.

Ondertussen gaat hier het gewone leven weer door, we hebben het druk met ons caretakers huis, inmiddels zijn er alweer 3 keer nieuwe gasten gekomen. Wel bijzonder om al die verschillende mensen te ontmoeten, echt heel uiteenlopende types. En wat ook erg prettig (en lucratief) is, is dat de vrouwelijke gasten allemaal sieraden bij Mar hebben gekocht. Ze zijn er allemaal super enthousiast over…. toch niet gek voor zo’n thuis-knutselmiep. De meeste gasten nodigen we thuis uit voor een borreltje, echt lachen wat voor avondjes je soms meemaakt. Inmiddels hebben we heel wat uitnodigingen ontvangen om langs te komen, dus een tripje naar New York of Canada zit er over een tijdje wel in. Verder is er in het caretakers huis altijd wel iets dat stuk gaat, de ene keer de vaatwasser, dan weer wat losse tegeltjes in de badkamer of glazen schutters die breken. Zo worden we hier steeds meer bedreven in dingen zelf maken of monteurs opsporen. Wel heel leuk en leerzaam om dit erbij te doen.

Voor de auto hebben we bij de plaatselijke advocate Natalia ook een nieuwe BV geopend, ja zo gaat dat hier, ben je meteen ook niet meer persoonlijk aansprakelijk als je brokken maakt. Zo’n BV moet je natuurlijk ook een naam geven en in het krakkemikkige kantoortje van Natalia hebben we onze nieuwe BV ‘Miepie-uno’ gedoopt. Die Miep, nu staat er ook zelfs een auto op haar naam. Was wel lachen want Natalia vroeg meteen; wat betekend Miepie??? toch niet iets schunnigs in het Nederlands of zo. Alsof wij ooit schunnige dingen zeggen, kom nou!

Op 8 maart zijn we met z’n 3-en naar een BBQ en Volleybal toernooi geweest in Alajuela, dat georganiseerd werd door de Club Holandés. We hadden hiervoor een uitnodiging gekregen van Ronald die er ook zou zijn met z’n vriendin Racquel. Mooie kans om haar meteen te ontmoeten, erg leuke gezellige meid trouwens. Oef, had nooit gedacht dat we ooit naar zoiets toe zouden gaan, maar was toch best wel gezellig. De grootste beweegreden om te gaan was dat Aad hoorde dat deze club een voetbalteam heeft. Enne…een potje voetballen op z’n tijd, daar had Aad natuurlijk wel oren naar.

Af en toe komen ook onze geüniformeerde vrienden van de politie Santa Eulalia langs. Carlos en zijn collega genieten dan van een koel drankje en praten dan honderd uit waarvan wij dan maar de helft verstaan. De laatste keer dat zij op bezoek waren moesten ze plotseling weg, blijkt dat de verlichting van een van de motoren niet werkt en er ff geen geld is om dat te repareren, tja……

Onze housewarming op 14 maart was een groot succes. We waren zo’n beetje met z’n twintigen. Een lekker gemixt koppel, Canadezen, Costaricanen en Nederlanders. Het is hier gebruikelijk dat feestjes vroeg beginnen omdat men over het algemeen niet zo laat naar bed gaat. Zo rond een uur of 10 ’s avonds schijnen de meesten op stok te gaan. Poeh …zo’n tijd is niets voor ons natuurlijk. Maar, hoewel we zelf late vogels zijn hebben we ons meteen aan dit gebruik aangepast en begon ons feestje geheel volgens de regels om 16.00 uur. De start was vroeg, maar erg ongebruikelijk voor hier vertrokken de laatsten pas rond middernacht. Zouden we dan nu ook al mensen hier meeslepen in ons nachtritme?? Het was errug gezellig, Mar had weer heel veel lekkere hapjes gemaakt, iedereen nam zelf ook nog wat mee en de drank vloeide rijkelijk. Aad had als van ouds weer een lekker muziekje opstaan en aan het volume hoefden we niet te denken want naaste buren hebben we toch niet bij ons huisje op de prairie. We zijn zelfs verwend met allerlei mooie cadeautjes waaronder ook 3 sinaasappelboompjes die inmiddels een mooi plekkie hebben gekregen. We kunnen natuurlijk niet wachten op onze eerste sinaasappeloogst.

De zondag na het feest zijn we naar Kees en Willeke in Tronadora gereden en hebben daar een nachtje doorgebracht. We vertrokken vroeg omdat het toch gauw 3 uren rijden is, dus om 06.15 uur Cora uit haar bedje geschopt en om 07.00 uur op pad. (lekker ontspannen vakantie hé Cora?). Vanuit Tronadora hebben we een tripje naar de Arenal vulkaan gemaakt. Onderweg zijn we gestopt bij Restaurant La Rana, op het balkon hebben ze een voederplank waar van alles op afkomt. De mooiste vogels, eekhoorns, en ook toekans komen dan een banaantje pikken, en daar zit je dan gewoon op 50 cm. met je snufferd vandaan. Op de weg naar de vulkaan kwamen ook nog neusberen op de weg tegen en zagen we brulapen in de bomen. De vulkaan was trouwens erg goed te zien, we hadden mazzel met het heldere weer, blijft toch erg indrukwekkend zo’n werkende vulkaan van dichtbij. Na een gezellige tijd bij Kees en Willeke vertrokken we weer met een lekkere tros bananen uit eigen tuin, huiswaarts.

Hierna hebben we eerst lekker weer een paar dagen gerelaxed want het reizen hier is toch wel vermoeiend, op de weg moet je constant je kop er bij houden. De week erop zijn we een dagje naar het strand van Jaco gegaan. Mooi leeg strand, maar een paar strandbedjes, dus geen hutje-mutje gedoe. In Jaco was het errrg heet, nadat we even ge-pootjebaad hadden en Cora geslaagd was voor mooie souvenirs zijn we gauw op een koel terrasje gecrashed met een heerlijk vers Maracujasapje (passievrucht). Toen weer lekker naar huis, onderweg gestopt bij een Vivero (spreek uit Bibéró = tuincentrum) en daar 2 mooie paarse bougainvilles gekocht, ook die staan inmiddels in de tuin te pronken. De tuin begint steeds mooier te worden, en dat nu al in de droge tijd....wel vooral dankzij Aad z’n vele sproeiwerk. Ook onze 2 bananenbomen beginnen al aardig hoogte te krijgen, na de regentijd verwachten we onze eerste eigen bana’s. Met het planten van meerdere fruitbomen wachten we tot in de regentijd (mei), en zoals ze hier voorschrijven op volle maan, dan schijnt alles beter te groeien. Ik ga in mei ook maar vaak topless rondlopen, kijken wat er dan gebeurd…. Aan de andere kant, als Aad met vollemaan maar niet in een weerwolf veranderd.

Cora heeft nog een paar dagen Costa Rica tegoed en haar voornemen om poepiebruin terug in Nederland te komen gaat aardig lukken. Ze is hier helemaal back to basic en wie weet gaat ze de make-up in Nederland ook helemaal afzweren (?). De Costaricaanse mejor clima doet haar goed en ze slaapt hier als een roos. Miep was ook weer blij om oma te zien en krijgt ook meteen weer stipter om 18.00 uur haar happie, dat was ze mooi niet vergeten van haar maandje in Bovenkarspel. Miepiediep voelt zich hier als een vis in het water, gaat lekker ’s morgens op route, maar komt tegenwoordig keurig op tijd weer thuis.

Van familie en vrienden hoorden we dat het in Nederland rond het vriespunt is met sneeuw, ongelooflijk als je nagaat dat we hier ‘s morgens met een heerlijk zonnetje en het geluid van kwetterende vogeltjes wakker worden. We beseffen elke dag opnieuw dat we echte bofkonten zijn.

Ps.
Soms komen er reacties op onze website van mensen waarvan wij het e-mailadres niet hebben. Zet aub je mailadres er dan even bij dan kunnen we je ook een antwoord sturen.