Juni 2008

Juni 2008


Eind Juni, ongelooflijk, wat vliegt de tijd, we zijn nu alweer een halfjaar hier en het is inmiddels helemaal thuis, heerlijk. Tijd weer voor een maandelijkse update voor familie en vrienden in Nederland, die gezien alle reacties het nog steeds erg op prijs stellen om onze belevenissen en ervaringen te volgen via deze site. Erg leuk ook voor ons om alles op papier te zetten en al die lieve reacties van iedereen te krijgen.

Inmiddels heeft Aad z’n eerste voetbalwedstrijd gespeeld in het Hollandse voetbalteam, nou ja “Hollands”, de meeste spelers zijn Costaricanen, maar er werd natuurlijk wel in Hollands Oranje gespeeld. De voetbalschoenen werden dus uit het stof gehaald, de avond ervoor nog even in het vet gezet, en wij dus op naar het “stadion”van Atenas. Het team speelde voor het eerst in de nieuwe door Loek gesponsorde outfits en werd er gewonnen met 6-2 van het plaatselijke elftal van Atenas. Er is hier geen sprake van voetbalkantines dus biertjes na afloop ho maar. Ook hier accepteert men niets van de scheidsrechter en werd de partij dan ook 10 minuten stilgelegd.

Veel voetbal dit keer want natuurlijk wordt van hieruit ook het EK gevolgd, dat inmiddels voor Nederland helaas met een domper is afgelopen. De Nederlanders hier waren ook helemaal in de stemming en voor de wedstrijd tegen de russen zat het jazzcafé vol met 400 Nederlanders. Ook daar was iedereen in het oranje, werd er Heineken bier geschonken en bitterballen geserveerd. De Costaricaanse versie bitterbal was jammer genoeg wel een slap aftreksel van de Nederlandse maar de sfeer zat er wel goed in. De uitslag was jammer genoeg teleurstellend maar evengoed hebben we veel lol gehad. We waren er samen met Loek heen (een hele leuke Nederlandse knul die in Atenas woont). Mar was de Bob en de terugweg was door het gebruikte gerstenat lekker melig, nietsvermoedende Costaricanen die toevallig een oranje shirtje droegen werden door Aad en Loek vanuit de auto uitbundig op een Hup Holland (???) getrakteerd.

Ondertussen hebben we hier onze eerste aardbeving gevoeld, niet heftig maar toch even een paar seconden een duidelijke schok. Toch wel gek, gelukkig is ons huis behoorlijk aardbeving-proof gebouwd, niets aan de hand dus. De meeste mensen hebben waarschijnlijk niets ervan gemerkt want het was om een uur of 2 ’s nachts. Ja ja, toen gingen we nog redelijk laat naar bed, maar sinds de hondjes er zijn, zijn we toch genoodzaakt ons ritme aan te passen.

Op 15 juni konden we eindelijk Max en Sem ophalen. Vanuit Nederland hebben we al heel geluk en succes wensen gekregen, zelfs 2 hele leuke Labradorkaarten uit Kwadijk van Jeane en Rino en Joke en Piet, heel erg lief. Eindelijk was het dan zover, de buitenverblijven waren inmiddels gelukkig klaar dus de jongens konden hun intrek nemen in hun luxe Gazebo-suites.
De verblijven zijn voorzien van tralies met 12 cm tussenruimte. Leek ons genoeg. Max zat nog geen 2 minuten in zijn verblijf of hij wurmde zich tussen de spijlen door en kwam vrolijk kwispelend naar buiten gelopen. Voorlopig hebben we maar wat kippengaas voor de tralies gemonteerd waardoor ze tenminste in hun hok blijven.

Het kippengaas gaf ons weer een ander leuk voorval. Terwijl Sem en Max uit hun hok waren was er een hagedis even op onderzoek uitgegaan. Bij het zien van ons wilde hij via het kippengaas vluchten. Hij had echter de omvang van zijn taille iets te positief ingeschat en bleef dan ook halverwege steken. Hoe we ook manoeuvreerden met het beestje hij zat muurvast. Met een ijzertang heeft Marian vervolgens een reddingsoperatie opgestart. Na een kwartier pielen konden wij het angstige beestje weer zijn vrijheid geven.

Het was wel even wennen voor Sem en Max zo zonder hun moeder en broertjes, in het begin veel gehuil ’s nachts maar nu gaat het al een heel stuk beter. Ook voor ons is de omschakelijking pittig want ineens moeten we om half zes ’s morgens ons bed uit om ze uit te laten. Oefff, valt niet altijd mee zo vroeg, dus wij ook maar genoodzaakt eerder naar bed dan gebruikelijk. We moeten ze gauw leren wat uit te slapen, maar op het moment zijn het nog echt kleine baby’tjes. Heel anders dan wat we met onze ouwe Rakker gewend waren want die had al helemaal ons nachtritme aangenomen. Max en Sem zijn echte donderstenen, lekker ondeugend, maar ook erg lief. Er wordt heel wat afgeknuffeld, vooral Sem is een knuffelkont. Max is wat stoerder, vindt knuffelen even leuk maar gaat graag z’n eigen gang. Miep vindt dat nieuwe gespuis nog een beetje eng, we laten haar langzaam, zonder te pushen, aan ze wennen. Ze begint nu wat meer interesse te tonen, maar voor haar zijn het wel een stelletje druktemakers. Daarentegen wordt ze door ons lekker verwend en het huis is duidelijk haar domein, de tuin durft ze wel weer in maar alleen als ze zeker weet dat het spul er niet rondloopt.

Even een dagschema met onze boys:

05.30-06.00 Worden ze wakker en willen er uit
06.00-06.05 Wordt de heren het ontbijt geserveerd
06.05-06.30 Uitbuiken
06.30-07.30 Komt het eerste stukje ontbijt er al weer uit
07.30-09.00 Rusten
09.00-10.00 Lekker in de tuin oefeningen doen
10.00-11.30 Rusten
11.30-11.35 Lunch
11.35-12.00 Uitbuiken
12.00-13.00 Lekker wandelen
13.00-14.30 Rusten
14.30-15.30 Wandeling en oefenen
15.30-17.00 Rusten
17.00-18.00 FF in huis en tuin
18.00-18.05 Diner
18.05-18.30 Uitbuiken
18.30-19.30 Wandelen
19.30-21.00 Rusten
21.00-22.00 Rondje lopen
22.00-23.00 Rusten
23.00.23.15 Korte Sanitaire stop
23.15-00.00 Rusten
00.00-00.15 Laatste uitlaat
05.30 Willen we er toch echt weer uit

In ons caretakerhuis is het op het moment rustig met gasten, wel hebben we laatst te maken gehad met een inbraak daar. Om 5 uur ’s middags ging het alarm af en kregen we ook een belletje van het alarmbedrijf. Nou gaat het alarm soms af wel af door wapperende gordijnen, maar op dat moment stond er geen wind dus Aad vertrouwde het meteen al niet en ging dus gewapend met z’n Rambo-mes (en Firstblood-tenue) erop af. Daar bleek meteen dat er wat shutters uit de ramen gehaald waren en dat de dieven er in rap tempo vandoor waren gegaan met de TV, stereo en DVD-speler. Gelukkig echt oude meuk, maar toch lastig. We hebben meteen de politie gebeld, die kwamen na 20 min. met 3 man sterk, Aad wees ze nog prachtige vingerafdrukken, maar daar hadden ze geen boodschap aan, daar hoor je dus nooit meer iets van. In overleg met de eigenaars van het huis hebben we inmiddels weer een nieuwe TV en Dvd-speler aangeschaft voor $210, deze gaan vanaf nu achter slot en grendel als er geen gasten in het huis zijn.

De mango’s uit de boom in het caretakerhuis zijn nu echt allemaal rijp en vallen bij bosjes naar beneden. Na heel wat ervan gegeten en liters sap ingevroren te hebben blijft er nog zoveeeel ongebruikt achter, zonde hoor. Alles ligt onder de boom te rotten, gaat schiften en stinken. Begin juli komen er weer gasten en die zitten natuurlijk niet op zo’n stinklucht te wachten. Alles moest dus geruimd worden, 2 kruiwagens vol hebben we moeten dumpen in de mangoot.

Leuk verhaal is ons bezoek aan de plaatselijke dierenwinkel annex dierenartspraktijk. We waren daar om wat spulletjes voor de boys te kopen, waren dus lekker tussen de rekken aan het struinen en voordat we wisten werden we door een medewerker meegetrokken naar het hoekje van de dierenarts. Bleek dat daar 2 Amerikanen waren die helemaal geen Spaans spraken en die een probleem met hun hond hadden. Nou spreekt de dierenarts alleen Spaans, communicatieprobleem dus, men wist blijkbaar dat wij Engels spreken, en of wij wel even de boel wilden vertalen (haha). Echt lachen, we hebben ons er trouwens prima uitgered. Voortaan moeten we daar maar op bedacht zijn als we weer naar de dierenwinkel gaan. Even het verschil in prijs met de NL dierenarts, consult voor 2 honden plus 2 medicijnen totale kosten $14.

Verder zijn we bezig met het krijgen van onze verblijfsvergunning. Hiervoor moesten we laatst vingerafdrukken afgeven bij de immigratiedienst in San Jose. Hele oude zooi, krakkemikkig kantoortje met 3 aftandse tafeltjes en heel veel oude ordners. Vooraf moesten we buiten op een paar oude stoeltjes op onze beurt wachten, daarna een interviewtje en op het laatst kwamen we eruit met zwarte vingers. Zo, dat hebben we ook weer gehad, nu kan het proces verder in gang gezet worden. Onze advocate Sindy gaat ondertussen een verklaring maken dat alles in behandeling is zodat we niet om de 3 maanden het land uit hoeven (hadden we stiekem ook nog helemaal niet gedaan trouwens). Sindy schat zo’n beetje 18 maanden en dan denkt ze dat we de verblijfsvergunning binnen hebben, we zijn benieuwd of dat inderdaad (voor hier) zo snel lukt.

Deze maand kregen we ook alweer van Cora en Lianne een tweede pakketje via de post. Dit keer duurde het 4 weken, dat was weer lekker smullen van drop, winegums en allemaal andere lekkers. Ook hebben ze ons verrast met een echt prachtig bedovertrek voor de logeerkamer. De meiden willen volgend jaar 3 weken in april komen, kunnen ze dan zelf het overtrek bewonderen en gebruiken. Lieve Cora en Lianne ontzettend bedankt, echt top.

Max en Sem worden met de dag sneller en we waren dan ook blij dat Ezequel op 26 juni eindelijk het hek kwam maken aan de achterzijde van het huis. Na 2 dagen werk staat er een mooi solide hek en kunnen Sem en Max daar in ieder geval niet ontsnappen. Begin Juli gaat hij het toegangshek aan de voorzijde monteren. Volgende maand de foto’s hier van.

Op 27 juni vertrekt Mar voor 11 dagen naar Tronadora om op de B&B van Willeke en Kees te passen. Zal wel even moeilijk zijn om Aad en beestenspul zo lang thuis achter te laten. Meer hierover in het stuk van volgende maand.

Als Marian op 7 juli weer terugkomt, moet ze 3 dagen later alweer voor 8 dagen de hort op. Ze gaat als gids hetzelfde rondje maken als Aad, komt wel ff rottig uit maar is te leuk om te laten lopen. Ook hiervan volgende maand verslag.

Plotseling heeft onze Agave besloten te gaan bloeien. Inmiddels steekt er al een meter knop boven de Agave uit. Wij hebben ons laten vertellen dat deze bloemen wel 4 meter hoog worden. We laten jullie volgende maand uiteraard het resultaat zien.

Wij wensen iedereen die de komende tijd van een welverdiende vakantie gaat genieten veel plezier en tot horens/mails/ziens!!!!!