Juli 2008

Juli 2008

Weer een maand om, de tijd gaat hier muy rapido voorbij. Inmiddels hebben we Sem en Max alweer 7 weken en voelen de mannen zich al aardig thuis. Ze banjeren lekker door de tuin, waar ze als stofzuigers op zoek gaan naar elke tor, spin of mier, blijkbaar zijn dat lekkere hapjes, bah, dus neus op de grond, kont omhoog en snuffelen maar. Ook mogen ze af en toe een uurtje binnen kijken, en zijn er al wat close encounters geweest met Miep die nu wel door heeft dat het blijvertjes zijn, maar daar nog steeds niet erg happy mee is, vooral omdat er soms op mysterieuze wijze kattebrokjes uit haar etensbakje verdwijnen. De boys hebben al geleerd mooi te gaan zitten, pootje te geven en schijnen soms ook te begrijpen wat af is. Gelukkig hebben we hier alle tijd en ruimte voor ze want 2 puppies tegelijk opvoeden is toch een behoorlijk drukke klus. Voor hun 3e vaccinatie zijn we naar de plaatselijke dierenarts geweest, nee hier geen ome van Erp meer maar nu ome Carlos, die ze hun shot gewoon op de toonbank van de dierenwinkel gaf.

Deze maand hebben we aardig wat tijd afzonderlijk van elkaar moeten doorbrengen want Mar is eerst van 27 juni t/m 7 juli naar Tronadoro vertrokken om op de B&B en beestenboel van Kees en Willeke te passen, daarna heeft ze van 10 t/m 17 juli als gids met een groep Belgische toeristen door het land gereisd. Wel erg leuk allemaal, beetje te kort op elkaar dat wel, enne wat is het dan toch weer HEERLIJK om bij je eigen spulletje thuis te zijn.

In Tronadora waren op dat moment niet veel gasten, er was slechts 1 koppel, maar die werden dan wel op een overheerlijk ontbijtje met eigen gemaakte fruitshake en verse eitjes getrakteerd. Het was daar ook meteen een mooie gelegenheid om wat films van Kees en Wil te kopiëren want dat kijken we hier graag en onze eigen voorraad is al aardig aan het slinken. Naast verzorgen van de gasten en veestapel kreeg Mar daar ook nog te maken met een kapotte uitlaat die onder onze auto vandaan lazerde, een lekke band die gerepareerd moest worden en een gecrashte kolibrie. Wat betreft de uitlaat, gelukkig tufte Mar net door Tilaran toen het gebeurde en kon ze iemand van straat plukken die onder de auto kroop en de boel met een ijzerdraadje weer vast maakte zodat ze daarna door kon rijden naar een Muflas-station. Daar werd er een nieuw stuk tussen gelast en was ons RAVje weer rijklaar voor 10 euro, hoppa ook weer gefixed. De kolibrie die tegen het raam aanknalde maakt het ook weer prima, hij kon nog net gered worden van de honden en katten, daarna kon het kleintje een kwartiertje in Mar d’r handen bijkomen om vervolgens weer de wijde wereld in te vliegen. ’t Was wel een mooie kans om zo’n ukkie eens goed van dichtbij te bekijken, prachtig.

Ondertussen was Aad erg druk in Santa Eulalia met het verzorgen en opvoeden van Sem en Max. Het zat ook lekker tegen want het spul kreeg nog even een fikse diarreeaanval, arme Aad, die kon dus flink met emmer en sop aan de slag. Tussendoor moest Aad ook nog samen met de mannen en fokker Franklin naar Tatoo Bob, ogossie wat zielig nou, en hebben ze nu ieder hun eigen barcode in de liezen. Ook Miep mocht het natuurlijk niet aan aandacht ontbreken dus mevrouw zat elke avond lekker klef bij de baas op schoot.

In die tijd heeft Mar 8 dagen met een groep van maar liefst 13 Belgen, oefff dat was wel even schrikken zoveel, door het land getrokken. Hetzelfde toertje dat Aad eerder met zijn groep Belgen gedaan had (Volcan Poas, Tortuguero, Arenal, Monteverde, Rincon de la vieja), ideaal want zo konden we alle info samen van te voren doornemen. Ja ja, we beginnen ons al aardig als CR-gidsen te ontwikkelen. Wel vermoeiend zo’n toertje leiden, maar ook erg leuk en lucratief om te doen, je ziet een hoop enne je steekt er van die maffe Vlaamse woorden van op zoals schuifaf (glijbaan) en platwater (mineraal water zonder koolzuur), rare jongens die Belgen. Tijdens de tour hebben we mooie wandelingen en boottochtjes gemaakt, veel apen gezien, maar ook luiaards, schildpadden, enorme vlinders, kolibries, en nog heel veel andere vogels. Zelfs de Arenal vulkaan liet zich actief gelden want ’s avond konden we aan de noordkant prima de lavastromen bekijken, de Belgen waren behoorlijk onder de indruk. Een aantal van de groep hebben zich zelfs voor het eerst aan canopy gewaagd, en sommige hebben hun hoogtevrees overwonnen bij de hangbruggen van Selvatura.

Ons hek aan de voorkant is eindelijk klaar, ook de elektrische bediening en de intercom werken prima. We kunnen nu lekker de honden laten loslopen in de tuin en niet iedereen kan zo maar het terrein oprijden/lopen. Heerlijk, voorlopig geen klussers meer over de vloer. Bij hek aan de achterzijkant hebben we 27 klimmers geplant, rode passieflora, zodat we hopelijk over een tijdje een mooie groene muur met prachtige grote rode bloemen hebben. De agave hebben we toch maar getopt. De stengel was inmiddels 3m hoog en dat kan doorgroeien tot 10m. Na de bloei sterft de agave af, en dat wilden we natuurlijk niet.

Ons sociale leven breidt zich ook steeds verder uit, af en toe gaan wij of komen Brian en Francis (wonen aan de hoofdstraat van Santa Eulalia, weten jullie nog dat “Amsterdam loving” hippiestel) even langs. Vorige week hebben we Loek en z’n vader op de koffie gehad en gezellig zitten beppen, altijd gezellig met Loek, heeft dezelfde humor als Aad, lekker gek. Ook hebben we steeds vaker, zowel in ons dorpje als in Atenas, dat we bekenden tegen het lijf lopen, je leert hier best snel steeds meer mensen kennen. Het is zelfs al een paar keer gebeurd dat locals ons tijdens het hardlopen de weg vragen, lachen hoor.

Jammer genoeg is ons zwembad op het moment een beetje lek, schijnt hier wel vaker te gebeuren, komt o.a. ook door kleine aardbevinkjes. Dat gaan we snel proberen te repareren want het is wel duidelijk dat nu in de regentijd het een stuk broeieriger is dan in de zomer. Het is alleen gek genoeg een beetje lastig om goed reparatiespul te vinden dat chloorbestendig is, we moeten dus weer aan de speur.

Eind juli zijn we weer ontzettend verwend met een pakket uit Nederland. Mar’s zus Jeane en moeder Francis hadden een grote doos van 10 kg opgestuurd, die keurig na 2 weken in het postkantoor van Atenas bezorgd werd. Dat is weer echt genieten voor ons, ze hebben allerlei lekkers en nuttigs opgestuurd; heerlijke Beemsterkaas, dropjes, cappuccino, puzzelboekjes, leuke shirtjes en jurkje, roddelbladen, flostouwen en snoepjes voor Max en Sem, snoepjes voor Miep, en nog veel meer. Ook helemaal super zijn de werpballen die Joke meestuurde en de vele VI’s van Piet (jullie begrijpen dat Aad voorlopig niet meer uit z’n luie stoel komt, hihi). Jeane, ma Cis, Joke en Piet, hartstikke bedankt, helemaal geweldig, we genieten er volop van.

De datum nadert nu snel, vanaf 23 augustus is Aad officieel weg bij de Politie. Was wel lekker dat we tot die datum elke maand keurig zijn salaris nog kregen. Een mooi moment om nu echt verder te gaan met het voornemen een boek te schrijven over de 29 jaar Politie. Het begin is er al en ja je kunt eigenlijk wel 3 boeken schrijven over de interessante zaken die je in
zo’n lange periode meemaakt. Wat in ieder geval blijft is de vriendschap met een aantal collega’s waar we nu ook nog veel contact mee hebben.

Voor augustus moest onze auto gekeurd worden. Via via hebben we iemand gevonden die dat even voor ons geregeld heeft voor 20 dollar heeft hij onze auto opgepikt, nagekeken en vervolgens een afspraak gemaakt bij het keuringstation van de Reteve. Na een paar uur was de auto klaar en alle benodigde papieren compleet. Ook hebben we nog ff 4 nieuwe banden gemonteerd. Je hebt in de regentijd goede banden nodig in de bergen met al die regen. Is nog een heel gedoe want ze hebben hier niets in voorraad. Maar na een week wachten konden we dan toch naar de garage voor de bandenwissel en staat onze bolide op 4 mooie Dunlops.
Bij de garage waren ze blij met onze oude banden, zolang er nog profiel zichtbaar is worden deze gewoon weer gebruikt door de Costaricanen..

Ook de komende maanden hoeven we ons niet te vervelen. Er staan weer twee toertjes op het programma, begin september en begin oktober en gaat Aad in december een groep Nederlanders door Costa Rica rijden.. Verder gaan we het huis schilderen waar we caretakers zijn en moet er nog het e.e.a. in de tuin gebeuren. Vanaf januari krijgen we een aantal vrienden/familie op bezoek.

Af en toe wordt je hier nog wel geconfronteerd met de bureaucratie uit Nederland. Via onze belastingadviseur in Nederland hoorden we dat onze belastingaangifte retour gekomen was. Wat bleek, de Gemeente Zaanstad heeft besloten dat wij niet zijn geëmigreerd . Hoe ze daar bij komen weet niemand maar het feit is dat zij op eigen initiatief dit besluit hebben genomen
Uiteraard hebben wij contact per e-mail gezocht met de Gemeente. Wij ontvingen een keurig mailtje terug dat zij HOPEN binnen 21 dagen een antwoord te kunnen geven ……afwachten maar!!

Iedereen nog een lekkere zomer toegewenst en tot ziens/skypes/mails!!