Oktober 2008

Oktober 2008


Hola amigo’s y amiga’s en Olanda,

Onze Sem is eindelijk weer thuis na zijn operatie en het gaat inmiddels wel wat beter met hem. Na 14 (lange) dagen gerevalideerd te hebben bij de dierenarts mocht ie eindelijk naar huis. In eerste instantie schrokken we erg bij het ophalen van hem, hij was sterk vermagerd en kon bijna niet lopen. Het gaat nu langzaam maar zeker elke dag iets beter en hij loopt inmiddels alweer redelijk. Max vond het eerst maar vreemd dat Sem niet meteen met hem kon ravotten en dat ie van die rare littekens had. Inmiddels is Max daar alweer aan gewend en gaat redelijk voorzichtig met Sem om. We hopen dat bij de controle alles in orde zal zijn.

Het regenseizoen heeft in oktober de hevigste regenval en dat hebben we geweten. Half oktober regende het onder invloed van een aantal tropische stormen vier dagen achter elkaar en was er haast geen zonnetje te zien. Uiteraard heeft dit tot veel wateroverlast in Costa Rica geleid en helaas ook tot 7 dodelijke slachtoffers. Veel rivieren traden buiten hun oevers en een behoorlijk aantal mensen is dakloos geworden. Achteraf maar goed dat wij een huis hebben op een heuvel, daardoor hebben we gelukkig totaal geen overlast van het water gehad.

Toch hebben we wel wat problemen met water gehad. Op een dag liep het water van de keuken niet meer weg. Het eerste dat we moesten uitzoeken is waar gaat het eigenlijk heen want riolering kent men haast niet in Costa Rica. We hebben de vorige eigenaar maar gebeld en Michel kwam direct en vertelde ons dat de afvoer van de keuken uitkomt zo’n 30 meter verder in de voortuin. Daar is onder de grond een ruimte afgegraven en afgedekt met rotsblokken. Michel en Aad haalden de stenen weg en daar zagen wij inderdaad de afvoerbuis. Eerst hebben we geprobeerd om een ontstoppingsmiddel te gebruiken. Ook de ouderwetse rubberen ontstopper en een trekveer van 8 meter werkten niet. Gelukkig hadden we nog betonijzer in de tuin liggen en hebben Aad en Michel een aantal stukken aan elkaar gezet met een totale lengte van 20 meter. Het ijzer werd de pijp ingeschoven maar ook hiermee redden we het niet want de verstopping zat blijkbaar nog verder. Laatste mogelijkheid was het doorzagen van de afvoerbuis dicht bij het huis en daarvandaan proberen door te steken. Na wat graafwerk vonden we dan eindelijk de buis en nadat deze doorgezaagd was lukte het dan eindelijk om de verstopping er uit te duwen. We waren eerst bang dat er een leguaan in de buis gekropen was (komt regelmatig voor hier), maar gelukkig bleek het gewoon een ophoping van vet te zijn. Later een nieuw verbindingsstuk er tussen gezet en inmiddels stroomt het water weer vrolijk weg. Ook weer opgelost, maar toch 2 dagen met dit geintje in de weer geweest.

Tijdens de werkzaamheden aan de afvoerbuis werden we verrast door Max die werkelijk helemaal uit zijn dak ging. Ja, die kleine tank wordt steeds waakser. Keihard blaffen, grommen en uiteindelijk rende hij richting de palmenlaan. Bleek er een behoorlijke miereneter in de tuin te zijn. Door het hekwerk rondom raakte de miereneter in paniek omdat hij/zij in eerste instantie niet weg kon komen. Uiteindelijk lukte het toch om hem van het terrein te krijgen voordat Max de miereneter kon opeten (mierenetereter!)
Eigenlijk best jammer dat ie van Max niet mocht blijven want tis nooit weg zo’n beest in de tuin met al die rot mieren.

Het is elke maand wel weer raak met een dier in de tuin of in huis. Nu hadden we weer een kolibrietje in huis vliegen. Viel nog niet mee om deze te vangen. Wat een prachtig beestje (zie foto’s) is het toch, je verbaast je er over hoe onwaarschijnlijk licht deze vogeltjes zijn. Door het vele fladderen in de huiskamer was het beestje totaal uitgeput en moest ie 5 minuten in onze handen bijkomen voordat hij weer verder kon. Enkele dagen daarvoor kwam Mar ook al naar mij toe terwijl ik op schilderklus was in het Caretakerhuis en toen had ze weer een ander vogeltje op haar schouder. Na 10 minuutjes vloog ook deze weer uit.

Op 21 oktober was het dan zover, de moeder van Mar, ma Cis kwam aan in Costa Rica. Bij ons thuis aangekomen bleek dat ze bijna geen kleding bij zich had maar wel 35 kg spullen voor ons. We zijn vreselijk verwent door Ma, Jenny, Henk, Ramon, Joke en Piet. Lekkere Hollandse kaas, cappuccino, kilo’s drop (is alweer op) korte broeken, tijdschriften, shirts, tandenstokers, een opblaasbare bal het nieuwste om je buikspieren te trainen, een stuk of 10 Voetbal Internationals en nog veel en veel meer. Het was echt pakjesavond, hartstikke bedankt allemaal veel te gek!

Ma Cis was erg enthousiast over ons huis en de omgeving, ze had het zich toch heel anders voorgesteld vanaf de foto’s van de site. We hebben al een aantal uitstapjes in de omgeving gemaakt, o.a. hebben we de mooie kerk in Grecia bezocht, zijn we naar de markt in Atenas geweest, gewinkeld in Alajuela, rondje La Garita, enz. Ook zijn we een dagje naar het strand van Jaco geweest, daar hebben Sem en Max voor het eerst in zee gezwommen, ze vonden het heerlijk! Verder gaan we nog de vulkanen en San Jose bezoeken, etc etc. Gelukkig is het weer nu normaal, Dwz tot 15.00 uur zon en daarna een bui. Over twee weken is de regentijd voorbij en het regent het geheel NIET tot half april.
Ma ligt regelmatig al vroeg in het zwembad, ze houdt dat behoorlijk lang vol en heeft inmiddels ook al een lekker kleurtje opgedaan. In de avond spelen we regelmatig een spelletje met haar (scrabble, poker).
Van de week gingen we lekker uit eten bij de Chinees, ook hier hebben ze heerlijke chowmein trouwens, bleek er groot feest te zijn in Atenas. Er was een soort kermis met botsauto’s, zweefmolen en een aantal kramen met lekkers. Ook speelde er een bandje met lekkere salsa muziek. Het was gezellig druk in Atenas. Ma heeft nog een paar pasjes gedanst en geprobeerd met ringwerpen een prijs te winnen, helaas niet gelukt.

Onze grote verfklus in het Caretakerhuis begint nu op te schieten. Bijna alles is nu voor de eerste keer geschilderd, sommige delen moeten we nog een 2e keer doen. Ook in de tuin hebben we daar veel werk verzet, het is enorm opgeknapt. Omstreeks half november komen de eerste gasten weer en dat gaan we net aan redden.

Zo langzamerhand krijgen wij al de vraag wanneer wij weer eens naar Nederland komen. We hebben daar nog geen idee van eigenlijk. In ieder geval (noodgevallen daargelaten) nog niet volgend jaar.
Wel krijgen we begin volgend jaar veel visite uit Nederland. Als eerste komen Jos en Bien op 16 januari, gevolgd door Cora en Lianne, zij komen begin februari. Hierna komt Oeda begin maart en (voorlopig) als laatste komt Richard deze kant op, hij komt half april. Gezellig, we hopen dat jullie het hier heel erg naar de zin gaan hebben

Enkele weken geleden hebben we voor een ex-collega van Aad een Finca bezocht in de buurt van Puntarenas. Steef heeft daar een stukje grond gekocht en had gevraagd of we daar even voor hem wilde gaan kijken. Blijkt een mooie stek te zijn en zeker een goede aankoop. Misschien tot volgend jaar Steef!

Dit was het dan weer voor deze maand. Allemaal bedankt voor de vele reacties, mailtjes, skype gesprekken, pakketten etc etc, vooral doorgaan!