November 2008

November 2008

Nog maar een maand en dan zitten wij hier alweer een jaar. Wat is de tijd ongelooflijk snel gegaan en wat bevalt het ons hier toch goed. De regentijd is ons echt meegevallen, we hebben 2x een periode gehad met een paar dagen alleen maar regen maar verder was het zonnetje er elke dag wel een paar uur. Nu begint de zomer weer en zullen we de tuin weer moeten gaan sproeien.

We zijn elke week nog wel een paar dagen aan het werk in de tuin, het is eigenlijk nooit klaar. Momenteel zijn we het schuine stuk aan de achterzijde aan het afgraven en toegankelijk aan het maken (trappetje). Verder zitten inmiddels onze eerste 2 trossen bananen aan de bomen, nu nog wachten op de oogst! Ook de ananassen zijn goed aangeslagen, maar dat duurt nog een jaartje voordat we van de eerste piñas kunnen smullen.

Ma van Ommeren (oma Cis) is inmiddels weer in Nederland. Ze heeft het naar haar zin gehad en heeft behoorlijk veel gezien. Ze genoot vaak van het zwembad, regelmatig trokken we er op uit voor leuke tripjes, zelfs de wandeling naar de Poas vulkaan heeft ze goed voltooid (knap hoor), en gingen ook de voetjes van de vloer op de dansvloer van La Fiesta, een leuke tent waar we samen met Loek en Ries naar toe zijn geweest. Vooraf aan het dansen hebben we allemaal genoten van homemade kippenpastei en Surinaamse pindasoep met tomtom (neeeee, heeft niets te maken met routes of zo, dit zijn balletjes gemaakt van gekookte gestampte groene bakbananen). Jullie weten misschien nog wel…… die enorme pan pindasoep op ons feest in Kwadijk.

Oma Cis herkende qua natuur en fruit veel dingen van haar tijd in Suriname en de Antillen. Ook heeft ze zelfs nog een behoorlijke aardbeving meegemaakt . We zaten die avond te kaarten en plotseling voelde Aad de vloer heen en weer gaan. Gek genoeg merkten de dames dat eerst niet. De tweede beving was een stuk sterker en je voelde echt het hele huis heen en weer schuiven, zelfs de lampen gingen aardig heen en weer. Best wel ff eng maar gelukkig is de constructie van het huis hier op berekend. Bleek toch een aardbeving van 6.2 te zijn met het epicentrum in Panama. Dit was ook meteen de heftigste die we tot nu toe gevoeld hebben.

Oma Cis, het was gezellig om je hier te hebben, we hopen dat je net zo van Costa Rica genoten hebt als dat wij doen. Nog hartstikke bedankt voor de mooie brief en prachtige hangmat, die je zogenaamd op weg naar de POAS kocht voor een “hele goed kennis”. Ook namens de veestapel een dikke knuffel voor hun verwennerij. Dit alles had oma Cis stiekem in de kast achtergelaten en vonden we pas toen ze weg was.

Op 2 november was Aad jarig, we noteren 47. We zijn met z’n 3-en uit eten gegaan. Loek zou eerst ook nog meegaan maar een van z’n honden overleed die dag, heel sneu. Later in de week wipte Loek toch nog aan en werd Aad door hem verrast met dropjes en ja ja echte pure hagelslag. Errug lekker, want inmiddels waren de kilos drop die ma meegenomen had ook alweer opgesnaaid.

Tijdens de laatste week van het verblijf van Ma van Ommeren werden we voor een etentje uitgenodigd door Michel en Lise, de bouwers van ons huis. Zij hebben inmiddels alweer drie andere huizen gebouwd. Lise is een uitstekende kokkin en we hebben dan ook genoten van het lekkere eten. Om ongeveer 21.30 uur ging onze mobieltje. Het bleek Cees van Vliet te zijn een ex-collega van Aad. Zijn vrouw Miranda is hier vertegenwoordiger van reisorganisatie SAWADEE.

Tijdens een groepsreis bleek er een 70tig jarige Nederlandse vrouw gevallen te zijn die vermoedelijk haar pols gebroken had. De vrouw was vanaf Monteverde met een taxi onderweg naar San Jose, en zou daar ongeveer 3 uur later aankomen bij een privé ziekenhuis. Het verzoek was of wij deze vrouw zouden willen opvangen en begeleiden omdat ze geen Engels en Spaans spreekt en er verder in San Jose helemaal alleen voor stond. Uiteraard zouden wij de kosten in rekening mogen brengen. Gelukkig hadden we nog wat tijdspeling en konden we nog rustig van het lekkere diner genieten. Eenmaal thuisgekomen hebben we contact gezocht met de taxichauffeur die de vrouw vervoerde, en vervolgens ergens in San Jose met hem afgesproken. Om ongeveer 23.30 uur arriveerde de taxi op de afgesproken plaats, Marian stapte bij de vrouw in de taxi en Aad volgde de taxi naar het privé ziekenhuis. Daar moesten foto’s gemaakt worden en nader onderzoek worden gedaan. Uiteindelijk bleek de pols op 2 plaatsen gebroken te zijn en was een operatie noodzakelijk.

De vrouw (Nel) bleek toevallig uit Oostzaan te komen en haar man kwam vroeger wel eens in snackbar de Vangrail, dat in de tijd van Aad zijn ouders was, wat een kleine wereld he. Nel bleek een kwieke, reislustige dame te zijn die je ipv 70 eerder een jaar of 55 zou geven, en die nu door stomme pech ineens totaal onthand was. Ze had samen met een vriendin een groepsvakantie geboekt waarbij ze 5 landen zouden bezoeken. Jammer voor haar kwam hierbij een einde aan deze droomreis en leek de beste beslissing om terug naar Nederland te gaan om zich daar te laten opereren. Eigenlijk moesten we Nel in een hotel droppen maar gezien het feit dat zij geen talen spreekt en er nog veel geregeld moest worden boden wij haar aan om bij ons te verblijven. Nel bleek hier dolgelukkig mee, en zo kregen wij ineens onze eerste inkomsten met verhuur van een slaapplaats. We waren die nacht pas om 03.30 uur thuis, hebben nog gauw wat te eten verzorgd, Nel gerustgesteld dat alles wel goed zou komen, en haar vervolgens lekker in bed gestopt.

De volgende dagen was er veel regel- en belwerk, vreselijk.….verzekeringsmaatschappijen die liever niet uitbetalen of elkaar de bal toespelen en ga zo maar door. Uiteindelijk is Nel 2 dagen bij ons gebleven, wel erg gezellig, maar het was toch zaak om haar zo snel mogelijk thuis te krijgen voor de operatie. Soms waren er best wel wat emotionele momenten, maar gelukkig konden we Nel goed opvangen. Toen ze vertrok zei ze dat ze het bij ons zo goed naar d'r zin had gehad, ook wilde ze ons persé een fikse fooi geven. Wij hebben haar naar het vliegveld gebracht en haar geholpen met inchecken. Ze vloog met Iberia via Madrid terug, op San Jose hadden we ook geregeld dat ze bij aankomst in Madrid opgevangen zou worden. Na een paar dagen belde Nel ons op, in Madrid was het toch fout gegaan waardoor ze het vliegtuig had gemist, later een nieuwe ticket had moeten kopen en uiteindelijk 6 uur later eindelijk in Nederland aankwam. Nel is in ieder geval weer lekker thuis en we hopen dat haar operatie goed slaagt. We zullen vast nog wel eens contact met elkaar hebben.
Het was voor ons ook een erg goede ervaring en leuk ook om ineens zo weer onverwachts als sos-opvangdienst te fungeren…..wie weet…. in de toekomst nog meer van dit soort klussen??

Met de honden gaat het lekker. Sem is al aardig opgeknapt na zijn operatie en kan inmiddels alweer behoorlijk rennen. Max is nog steeds ondeugend en al aardig waaks aan het worden. Hij laat zich ook door weinig tegenhouden. Mar gooide op een dag achteloos een kokosnoot over het hek aan de zijkant, Max dacht het vrouwtje gooit een balletje?? Die moet ik natuurlijk pakken. FF later zag Mar hem lopen op het stuk land naast ons huis, bleek ie gewoon het staaldraad van het hek te hebben doorgebeten om de kokosnoot te halen. Inmiddels hebben we maar een extra stuk ijzer aangebracht want we willen natuurlijk niet dat hij ontsnapt.

De verfklus in ons Caretakerhuis is inmiddels helemaal af. David en Gil kwamen eind November met hun zoon Keith over en waren zeer tevreden over het schilderwerk. Ook de aanpassingen die we aangebracht hadden in het huis en in de tuin vielen in erg goede aarde. Inmiddels zijn we overeengekomen dat wij in Juli 2009 ook alle muren buiten van het huis gaan schilderen, weer een leuke klus. Enkele dagen nadat David en Gil er waren, arriveerde er ook nog een vriendin van ze in het huis. Gilda, aardige sporty vrouw van 56. Gilda is criminologe en geeft les aan een universiteit in de States. Zij bleek een oude actievoerster voor gelijke rechten te zijn (in de jaren 60, 34 keer gearresteerd). Gilde bleek van hiken te houden en we hebben 2x met haar een fikse tocht gemaakt waarbij zij van alles wilde weten over de criminaliteit in Nederland.

Ondertussen was ook het pakket aangekomen van Marco en Hannie. Lekker veel leesvoer, dropjes heeeeel veeeel en de DVD’s, allemaal in prima staat. Voorlopig kunnen we weer een filmpje kijken. Marco en Hannie hartstikke bedankt hiervoor!!

Tja…. December, onze eerste kerst hier. Zal best wel vreemd zijn kerst en oud en nieuw bij 27 graden. In ieder geval willen wij alle lezers van onze Blog alvast hele fijne feestdagen toewensen en een heel gezond en gelukkig 2009!!!!!