januari/februari 2009

Januari en Februari 2009

Hier dan eindelijk weer een stukje van ons uit Costa Rica. Door al het bezoek en andere bezigheden is het blog er een beetje bij ingeschoten.

Het bevalt ons hier nog steeds heel erg goed en we worden regelmatig verrast door een pakketje uit NL met lekkers. Zo ontvingen we vorige week een pakketje van Andre en Yvonne Wismeijer. Heerlijke kaas, drop en ander lekkers uit Olanda, BEDANKT!!

Het was 8 januari 2009 en Mar was in huis en Aad zat op het terras. Plotseling begon alles heen en weer te bewegen. Aad zag in het zwembad een kleine tsunami ontstaan waarbij het water over de rand klotste. Binnen kon Marian nog net de TV tegenhouden die uit de kast dreigde te vallen. Na een kleine minuut was de aardbeving voorbij. Het was een flinke 6.2 en het epicentrum lag binnen 50 km van ons huis. Na een kleine inspectie blijkt dat er nog niet eens een scheurtje in een muur van ons huis te zien is. Gelukkig is ons huis aardbevingproof gebouwd waardoor er geen schade is ontstaan. 50 km verderop waren de mensen minder gelukkig, de aardbeving veroorzaakte aardverschuivingen waarbij 40 slachtoffers vielen en een hoop huizen verwoest werden. Zo’n aardbeving blijft een vreemde ervaring, we hadden er al een aantal meegemaakt maar dit was wel de zwaarste, hopelijk blijft het hier voorlopig bij.

Eindelijk was het 16 januari en konden we onze vrienden Jos en Gerbien van de luchthaven halen. We hadden elkaar ruim een jaar niet gezien maar het was weer als vanouds. Ook nu werden we verwend met allerlei zaken, waarvoor onze dank. We zijn met Jos en Bien naar het festival in Palmares geweest, ook Francis en Brian (buren) waren mee. Auto volgeladen dus, Francis hadden we met kussens in de kofferruimte geïnstalleerd. Op het festival komen ongeveer 60.000 bezoekers per dag, alles was prima geregeld, zelfs totaal geen probleem om de auto te parkeren. We hebben een hele gezellige avond gehad en veel gelachen. Je zit bij het festival aan tafels en er wordt live-muziek gespeeld. Kortom errug Gezellig! Ook hebben we met Jos en Bien een rondje Lago Arenal gemaakt. Helaas bleef de vulkaan verstopt in de bewolking maar ondanks dat hebben ze genoten van o.a. een mooie hangbruggen hike. Ook zijn we met z’n 4-en naar ECO-fauna geweest onderweg vanaf Jaco. Hier werden we door een zeer kundige plaatselijke gids rondgeleid. Er waren veel bizarre soorten kikkers te zien. Ook waren er slangen en was er een mooie vlindertuin. Erg de moeite waard!Verder hebben we van Jos en Bien een prachtig stenen beeld voor in de tuin gekregen. Zelf hebben we het bijpassende beeld gekocht zodat er nu een mooi paartje in de tuin staat. Het zijn beelden van de oude Indiaanse bevolking van Costa Rica. Jos en Bien heel erg bedankt voor dit prachtige cadeau, een geweldig aandenken aan onze tijd hier samen. Na 15 dagen moesten we helaas alweer afscheid nemen, maar J&B hebben ons verzekerd zeker terug te zullen komen. Lieve vrienden, het was bere gezellig om jullie hier te hebben, we hebben erg van die 2 weken genoten, het was ouderwets gezellig om samen met jullie, onder het genot van “een” Margarita en een Whiskietje op de veranda te zitten kletsen. Tot ziens!

Marian gaat nog steeds lekker met haar zelfgemaakte sieraden. Op aanraden van een paar vriendinnen hield Mar op 12 februari een Jewelry Party. Handig uitgekiend, net voor Valentijnsdag, blijkt dat expad-vrouwen hier dan een cadeautje voor zichzelf kopen. Er kwamen ruim twintig dames opdraven, er stond een lekker hapje en drankje klaar, en er was veel interesse voor de sieraden. Mar had van te voren aardig wat zitten werken om haar collectie uit te breiden. Uiteindelijk heeft Mar die dag voor bijna $600 aan sieraden verkocht. Het was heel gezellig en de omzet is natuurlijk lekker meegenomen, slimme zet dus.

Op 10 februari hebben we Cora en Lianne opgehaald van het vliegveld. Voor moeder Cora was het alweer haar tweede bezoek sinds we hier zijn. Ook door hen zijn we weer heel erg verwend met kleding, etenswaren, boekjes en snoepgoed. We waarderen dit heel erg en nogmaals heel erg bedankt hiervoor.

Met Cora en Lianne hebben we ook veel tripjes gemaakt. In tegenstelling tot Jos en Gerbien troffen Cora en Lianne heerlijk weer in de buurt van de Arenal Vulkaan waardoor alles mooi zichtbaar was. Net nadat Cora en Lianne aangekomen waren hebben we onze eerste bananenoogst binnengehaald. Wat een heerlijke banaantjes en inmiddels is zelfs de tweede tros bijna rijp. Het is nu bananenijs, bananen in de cake, bananenshake etc etc ha ha Moeder Cora bleek net voor haar vertrek gestopt te zijn met roken. Een moeilijk moment maar ze heeft het hier volgehouden. Erg knap hoor. Tijdens ons verblijf voorafgaand aan onze emigratie bij moeder Cora in November 2007 is Lianne begonnen hard te lopen. Ze is toen samen met ons een paar keer meegegaan. Sinds die tijd is ze blijven hardlopen en heeft al meegedaan met de “dam tot damloop” en de “halve marathon van Egmond” Uiteraard waren haar hardloopspullen mee en hebben we zo’n 4x samen hardgelopen. Het was eerst ff wennen aan de bergen maar het ging steeds beter! Ja na ruim drie weken zat het er voor hen alweer op en op 5 maart vertrokken ze weer naar Nederland, voorzien van een schijfje met ruim 200!!! foto’s.

Enige tijd geleden hebben we een Nederlandse jongen ontmoet die 5 minuten bij ons vandaan woont. Zijn naam is Mario en hij is getrouwd met een Costaricaanse vrouw, Ilianne, een heel gezellig stel. Mario nodigde ons vervolgens uit om op bezoek te komen bij hun strandhuis in Punta Leona. Dit huis heeft hij 5 jaar geleden laten bouwen en het staat op een afgeschermd stuk grond waar alleen bewoners en leden mogen komen. Uiteraard waren Cora en Lianne ook uitgenodigd. Punta Leona ligt ongeveer 12 kilometer voor de bekende badplaats Jaco en is vanaf ons huis een uurtje rijden. Onderweg zijn we nog gestopt bij de bekende brug over de rivier. Hier liggen reusachtige krokodillen in het zonnetje. Er liggen exemplaren van ruim 6 meter bij.

Dankzij de bezoekerspassen van Mario konden we het landgoed van Punta Leona betreden. Na een oprijlaan van een kilometer of 5 kom je aan in het paradijs. Prachtige witte verlaten stranden, wuivende palmbomen, grote Ara’s in de bomen, neusbeertjes, wasbeertjes, apen, prachtige toekans, te veel om op te noemen. We hebben eerst lekker een paar uur op het strand gelegen, daarna hebben we Mario en Ilianne ontmoet, zijn toen hun huis gaan bewonderen, een heel mooie en ruime vakantiewoning. Het bleek dat de zuster van Mario, Hennie, en een vriend van hem met vrouw (William en Ellen) net over waren uit Nederland, dus hebben we met z’n allen gezellig bij het strandrestaurant geluncht. Al met al een hele gezellige dag en weer een prachtig stukje Costa Rica ontdekt.

Onze twee bruine boeven maken het goed en groeien als kool. Ze zijn wel heel verschillend van karakter maar beiden erg lief. Door al het bezoek zijn ze lekker gewend aan mensen en luisteren ze al heel erg goed. Heel af en toe mogen ze een rondje zwemmen in het zwembad en dat vinden ze natuurlijk helemaal te gek. Ook zijn ze al lekker waaks. Sem heeft iets met water, zodra Aad de tuinsproeier aanzet valt hij de waterstraal aan en blijft naar het water happen, een erg leuk gezicht (zie video).

Zo langzamerhand hebben we in de omgeving heel veel lekkere restaurantjes ontdekt. Er zijn hier binnen een straal van 10 minuten rijden wel 8 lekkere tentjes waar het eten heerlijk is en de prijs laag. Je eet hier nog steeds een dikke biefstuk met groenten e.d. onder de 8 euro.

Vanuit de media begrijpen we dat NL en een groot deel van Europa nu in een diepe crisis beland is. Wij merken er hier eigenlijk niet zoveel van. Wel ligt de verkoop van woningen stil en heeft de bouwsector het moeilijk. Uiteindelijk zal hier de crisis ook merkbaar worden maar de media geeft er hier veel minder aandacht aan.

Onze werkzaamheden voor het Caretakerhuis gaan natuurlijk gewoon door. Wel hebben we een behoorlijke loonsverhoging gevraagd (en gekregen) Het blijft heel leuk al die mensen te ontmoeten die daar verblijven. Op het moment van dit schrijven verblijven er vier Frans-Canadese dames in het huis. Een belegen stel want de jongste is 72 en de oudste 80 jaar oud. Wel zijn ze heel enthousiast en hebben Aad gevraagd een offerte te maken voor een toertje naar de Vulkaan Arenal. Ook hebben de dames de nodige sieraden van Marian aangeschaft. We krijgen van vele mensen die in het huis verblijven een uitnodiging om langs te komen, heel vriendelijk maar dat zal er voorlopig niet van komen want veel zin in buitenlandse reizen hebben we nog niet.

We merken dat dit tweede jaar zo mogelijk nog sneller gaat dan het eerste. We zijn nu behoorlijk ingeburgerd en weten nu veel beter onze weg te vinden. Het onvoorspelbare blijft wel het leukste van het wonen hier, je weet nooit wat er op een dag allemaal zal gebeuren.

Zo kregen we een aantal maanden geleden een mailtje van iemand uit Friesland. Hij had ons blog gezien en wilde zelf ook gaan emigreren naar Costa Rica. Louis vroeg of het mogelijk was om onze kamer te huren en uiteraard was dit mogelijk. We hebben hem toen een mailtje gestuurd met de beschikbare dagen omdat we heel veel bezoek uit NL hebben. Toen eigenlijk niets meer van hem gehoord. Zitten we op een gegeven moment met de 4 Canadese gebakjes in huis te kletsen gaat de bel, blijkt deze Louis voor de deur te staan en vraagt of hij kan blijven. Uiteraard, snel ff gepoetst en het bed opgemaakt, en zo hadden we ineens weer een gast. Gewoon hartstikke leuk om alle info te verstrekken en lekker te zitten praten.

Op zondag 8 maart om ongeveer 22.00 uur plaatselijke tijd zagen we eindelijk Oeda weer eens. Ze was in goede conditie aangekomen en we hebben na aankomst nog uren zitten bijpraten en borrelen. Ook had Oeda een hele koffer met heerlijke dingen meegenomen voor ons, wat worden we toch verwend he! Ook had Oeda een paar MEGA botten meegenomen voor de honden, die daar letterlijk een behoorlijke kluif aan hadden. De eerste avond zijn we lekker uit eten geweest. Oeda blijft lekker drie weken bij ons.

Na Oeda komt Richard en daarna in mei nog Marco en Hannie. We horen van de andere emigranten hier dat het best wel bijzonder is dat er zoveel familie en vrienden overkomen om ons te bezoeken. Wij waarderen dit zeer en hierdoor wordt voor ons de noodzaak NL te gaan bezoeken minder urgent.

Dit was het dan voorlopig maar weer even. Vanuit een zonnig Costa Rica de groetjes van ons en tot ziens/mails/horens!!