Maart-April 2009

Maart-April


Hier weer een stukje vanuit Costa Rica.

Op 31 maart hebben we Oeda weggebracht naar de luchthaven. Zij heeft drie weken bij ons gelogeerd en heeft het erg naar haar zin gehad. Ook Oeda had haar koffer vol met lekkers voor ons en voor de honden, hartstikke bedankt. Oeda we hebben het gezellig gehad samen en wij wensen je de komende tijd veel succes met….je weet wel!

Oeda was nog in het bezit van het officiële “Holland Casino BLACK- JACK kleed” met bijbehorende officiële black-jack kaarten. Dit kleedje had Aad z’n vader nog eens gekregen bij zijn lidmaatschap van het Holland Casino. Met wat opgespaarde Costaricaanse munten zijn we vervolgens samen met Oeda aan het spelen gegaan. Oeda heeft 8 avonden achter elkaar alleen maar gewonnen. We speelden voor omgerekend nog geen 3 eurocent per inzet maar na deze 8 avonden had Oeda een euro of 10 winst. Uiteindelijk aan het eind van de vakantie had Oeda nog een kleine winst over, maar we hebben een hoop lol gehad!

Om te zien of haar mazzel zich ook in het echte casino zou voortzetten zijn we naar casino Fiesta gegaan in Alajuela. Ook nu speelde daar weer een band die wij echter iets minder konden waarderen dan de vorige keer. Oeda ging zelfverzekerd achter de Black-Jack tafel zitten en ………was binnen drie minuten haar $ 20 kwijt. Volgende keer beter!!

We hebben met Oeda nog een excursie gedaan die wij zelf ook nog niet hadden gedaan. Op weg naar de badplaats Jaco kun je een mooie boottocht maken over de Tarcoles rivier. In deze rivier komen heel veel krokodillen voor. De krokodil is een beschermde diersoort in Costa Rica en hun aantal loopt dan ook elk jaar verder op. Het was lekker rustig en wij zaten met een mannetje of 8 in een boot waar er plaats was voor 60. Na een prachtige tocht over de rivier waarbij we vele soorten bijzondere vogels zagen en heel veel krokodillen, kwamen we bij een stukje in de rivier waar de grootste krokodil zou verblijven. Krokodillen zijn erg territorium gericht en blijven hun hele leven in hun gebiedje. Na wat om ons heen kijken zagen we inderdaad iets bewegen in het water. Het leek wel of er een complete boomstam op ons afkwam. De gids vertelde dat dit de grootste krokodil van Midden-Amerika is met een lengte van 6 meter en een leeftijd van 80 jaar. Plotseling stapt de gids uit de boot!?!?!? en loopt in de richting van de kolos met een kip in zijn handen. Hij gaat staan op een zandbankje in de rivier en begint met de kip op het water te slaan. De 6 meter krokodil begint in zijn richting te bewegen en stopt vlak voor zijn, en onze neus, met dit verschil dat wij redelijk veilig in de boot zitten en hij met de blote kakken in het zand staat. Na nog een paar kletsen op het water komt de kolos het water uit om het kippetje te pakken. Onvoorstelbaar wat een bek en wat een rug heeft dat beest. Al met al een hele ervaring en heel dapper van de gids om dit even te doen. We hebben dit als bewijs uiteraard op een filmpje, kijk maar!

In ons vorige bericht hebben we het al gehad over Mario en zijn vrouw Ilianne. Mario gaat in de waterfietsenhandel en heeft er alvast maar een stuk of twaalf uit Canada laten komen. Nou hebben wij in heel Costa Rica nog geen waterfiets gezien dus misschien best wel een goede handel. Uiteraard moesten de verschillende types uitgetest worden en daarbij had hij dan aan ons gedacht. Samen met Oeda zijn we weer vertrokken naar het paradijs (Punta Leona) waar Mario een huis heeft. Na aankomst bleken de waterfietsen al in het water te liggen. Aad besloot het Jetski-type als eerste uit te proberen. Waar hij echter geen rekening mee hield was de stevige branding. Bij het opstappen werd Aad vervolgens met waterfiets en al gelanceerd. Na nog een paar pogingen lukte het dan toch en werden na een aantal uitgebreide testvaarten de waterfietsen goedgekeurd. Het bleek dat Ilianne inmiddels een heerlijk maaltje had bereid waar we na al dat waterfietsen best wel trek in hadden. Na het eten zijn we maar weer eens richting huis gereden waar onze bruine jongens en de oude lapjesdame al vol ongeduld op ons zaten te wachten.

De vier Canadese bejaarde dames uit ons Caretakerhuis besloten uiteindelijk af te zien van de excursie met overnachting naar de vulkaan Arenal maar wilden wel graag dat Aad een excursie zou verzorgen naar de Poas vulkaan. Op een mooie heldere dag stapte Aad omstreeks 07.30 uur samen met de vier dames (allen tussen de 71 en 80 jaar oud) in het Rav-je richting vulkaan. Zuchtend en steunend haalde het Rav-je de top. De dames hadden geluk want de top van de vulkaan was heel helder en dat gebeurt niet vaak. Wij zullen een filmpje bijvoegen van de Poas vulkaan zodat iedereen een indruk kan krijgen wat daar te zien is. De vulkaan ligt op 2500 meter hoogte en dat merkten de dames wel tijdens de wandeling naar de krater. Toch lukte het alle dames de top te bereiken.

Om ongeveer 11.00 uur waren de dames gereed bij de vulkaan en was het inmiddels helemaal dichtgetrokken en begon het langzaam te regenen bij een temperatuur van net aan 10 graden Celsius. Inmiddels gaven de dames aan wel te willen lunchen, hongerig geworden van alle lichamelijke activiteiten. Na een paar minuten rijden van de top van de vulkaan zagen de dames een bordje met restaurant en dat leek ze wel wat…… Nou Aad het pad ingeslagen en dat was een partij slecht. Na een twintig minuten hobbelen kwam er dan toch een houten schuurtje in zicht. Dit bleek het restaurant te zijn. Heel rustiek maar ook op een hele mooie rustige plek. De verassing was dat de dames hun bestelde forelletje zelf moesten gaan vangen in de vijver naast het restaurant. Uiteraard duurde dit allemaal wat langer dan gepland maar uiteindelijk had iedereen zijn visje gevangen, behalve Aad natuurlijk want die eet nog steeds geen vis. Gezelligheid kent geen tijd en pas rond 18.00 uur kwam Aad met de dames weer op de finca don Pepe aan. Van Aad mogen het de volgende keer ook vier vrouwen van 30 zijn hoor. Voor $30 dollar de vrouw hadden de dames volgens eigen zeggen een hele gezellige dag gehad.
Na ruim vier weken vertrokken ook de Canadese dames weer na eerst nog ff een afscheidsfeestje op Oeda haar laatste avond. Oeda klikte heel goed met een van de meiden, Maria die in Montreal woont. Maria nodigde Oeda meteen uit om volgend jaar naar Montreal op vakantie te komen.

De volgende huurders zouden drie dagen later komen en hadden nogal wat noten op de zang. Zo wilden zij een handdouche installeren voor een bejaarde vrouw en vroegen zij ons om een plastic stoel voor onder de douche. Verder nog veel meer vragen en wij zagen daar al een beetje tegenop. Een dag voor de aankomst van deze mensen merkten wij dat het water in een van de douches niet wegliep. Uiteindelijk bleek het fonteintje van de keuken op deze afvoer aangesloten te zijn en kregen wij het vermoeden dat er ergens een stuk vet de doorgang blokkeerde. Wij aan de gang met trekveer, leidingontstopper, pluncher, slang in de leiding maar…. het water wilde maar niet weglopen. Omdat er in Costa Rica geen riolen zijn, maakt iedereen een eigen afvoer. De afvoerbuis gaat naar een vetput en hierna eindigt de buis in een uitgegraven ruimte waar een aantal grote stenen ingegraven zijn. Omdat wij niet wisten waar de afvoer van dit huis naar toe liep hebben wij de bouwer van dit huis (en ons huis) Michel Petit gebeld. Na een paar uurtjes was hij dan gekomen en vertelde Aad dat deze een gat moest graven gedeeltelijk onder het terras want daar zou de vet-put zich bevinden. Hierna ging Michel weer weg en begon Aad te graven. Na een paar uur graven was het enige dat Aad tegenkwam een enorm blok beton maar geen vet-put. Weer Michel gebeld, deze weer gekomen en keek nog eens in het gegraven gat en zei……ja nee dit is de fundering van de kolom van het huis. Ik denk toch dat het ergens anders moet zijn…ja lekker dan. Gelukkig bleek de tweede poging wel raak te zijn. De tijd begon echter te dringen en het werd al een beetje donker. Net op tijd was de put gevonden en er bleek zich een enorme hoeveelheid vet verzameld te hebben. Na het verwijderen van het vet en het dichtgooien van de twee gaten hadden we het voor die dag wel ff gehad. Het water loopt weer weg als een tierelier. Nog maar ff een briefje maken voor de gasten dat ze geen vet door de afvoer moeten gooien.

Alsof er niets gebeurd was ontvingen we de volgende dag de nieuwe gasten. Af en toe moet je als caretaker hard werken voor de (dollar)centen!!

Sinds kort hebben we weer gezinsuitbreiding. Een heel klein vogeltje heeft haar nestje gebouwd in onze malienche. Aad heeft stiekem gekeken en er een fotootje van gemaakt. Er zitten nu nog 3 lelijke kale kippetjes in maar dat worden later vast hele mooie vogeltjes.

De zomer zit er hier alweer bijna op en over een paar weken gaat het hier dan eindelijk weer eens regenen. Hoe is’t mogelijk dat wij daar nu naar uitkijken…. maar ja dat scheelt gewoon heel veel sproeiwerk in de tuin. Op 18 april verwachten we Richard en in mei komen waarschijnlijk Marco en Hannie. In Holland beginnen de temperaturen weer te stijgen en wij wensen dan ook iedereen een heerlijk voorjaar toe!