Mei 2009

Mei 2009

Hallo, trouwe lezers, hier weer een update uit Costa Rica.

Wat is het toch allemaal snel gegaan, in november hadden we een hele lijst met familie en vrienden die ons op kwamen zoeken en nu is iedereen ineens geweest. Op 7 mei hebben we Richard naar het vliegveld gebracht en hij was de laatste die ons voorlopig bezocht heeft.

Ruim twee weken daarvoor hadden we Richard (vriend van ons die al jaren de belastingen regelt) opgehaald. Ook Richard hadden we gevraagd een “paar” dingetjes mee te nemen. Maar Richard had in het groot ingekocht bij de Makro. Zo kwam er een kilo of 10 drop uit de koffer en een paar kilo chocolade (Verkade, lekker) Verder een stuk of 50!! Stroopwafels, winegums, 5000 tandenstokers, Zendium en nog veel meer lekkere/handige dingen. Richard, hartstikke bedankt hiervoor!!

Uiteraard hebben we ook met Richard de bekende plaatsen bezocht maar ook hebben we weer nieuwe dingen ontdekt. Via via hadden we gehoord dat er toch nog een treinverbinding zou zijn in Costa Rica en wel een die ook nog eens dicht langs ons dorpje komt. Na enig speurwerk vonden we een stationnetje in Rio Grande, een klein dorpje 10 minuten bij ons vandaan. Het leek wel of de tijd daar had stil gestaan want daar vonden we een piepklein schattig stationnetje uit het jaar 0. Helaas was het gesloten maar een lief oud stelletje dat daar een pulperia (klein winkeltje) heeft, haalde gauw iemand erbij die voor ons wel kaartjes kon reserveren zodat we in het weekend met het treintje mee konden.

Het treintje rijdt alleen maar op zaterdag en zondag en vertrekt vanaf San Jose naar Caldera. Wij zouden dan in kunnen stappen in Rio Grande en bij de kustplaats Caldera even de zeelucht opsnuiven. Ons werd nog verteld dat we om 08.00 uur moesten klaarstaan op het stationnetje. Uiteraard kwam er omstreeks 09.00 uur pas een trein maar die was niet voor ons. Er reden die dag zelfs twee treinen. Eindelijk om 09.30 uur kwam onze trein dan eindelijk het stationnetje binnentuffen. Het bleek dat het in het geheel geen toeristengebeuren was maar dat de trein afgeladen was met Tico’s (costaricanen) die een dagje strand gingen doen.

Het was maar goed dat we gereserveerd hadden want de coupe was verder helemaal vol. We waren samen met Richard en een stel vrienden van ons Brian en Francis. In elke coupe was er een soort hostess, die ons nog even persoonlijk de spelregels (geen afval uit het raam, plaats van de toiletten, etc.) kwam vertellen. Die van ons heette Cynthia, een vrolijke meid in strakke hotpants die gewapend met megafoon door de coupe huppelde. In het treintje was het een dolle boel, allerlei verkopers met etenswaar en een oude muzikant met een soort xylofoon die regelmatig een concertje weggaf. Vrolijk tuffend, met een gangetje van 20 km/uur en met veel gekraak en gepiep, baande de locomotief zich een weg door het schitterende landschap. Na ongeveer drie kwartier leek het wel of we een lekke band hadden. Is toch niet waarschijnlijk in een trein, maar het gehobbel bleek een andere oorzaak te hebben. Met een ruk stond de trein stil. ‘Fijntjes’ schalmde Cynthia door haar megafoon dat de trein ontspoord was. Met man en macht werd er vervolgens gewerkt om de trein weer op de rails te krijgen. De Tico’s om ons heen zaten zonder enige verbazing geduldig af te wachten, terwijl er bij ons alweer plannen gesmeed werden om over de rails terug te gaan lopen. Maar, hoe is het mogelijk, na een klein uur gingen we zowaar weer verder. Met inmiddels een ruime achterstand in het tijdschema ging het boemeltje weer op pad.

Een uurtje later reden we Orotina binnen. Het is in Costa Rica zo dat de trein gewoon door het centrum van de stad gaat, een hele aparte ervaring. Plotseling hoorden we een onheilspellend geluid komen uit het motorcompartiment van de locomotief. Een paar minuten later stond de trein midden in de hoofdstraat stil. We kregen te horen dat de locomotief kapot was en dat men ging kijken voor vervanging. Dat kon wel een uurtje duren, de trein stroomde dus leeg, maar we werden wel verzocht in de buurt te blijven. Gelukkig waren we gestrand precies voor een kroeg. Binnen een mum van tijd stond de hele coupe in de kroeg lekker aan een koud biertje. Na een uurtje werden alle reizigers op straat bij elkaar geroepen; we hadden een nieuwe locomotief en konden weer verder voor de laatste etappe naar Caldera. Deze verliep zowaar zonder problemen en met ruim drie uur vertraging bereikten we Caldera. Hier stond een bus klaar voor het laatste stukje naar het strand van Puntarenas.

Gezien de vertraging en het feit dat Sem, Max en Miepie al de hele dag alleen zaten besloten wij dat we met de taxi terug zouden gaan. Wij wilden de gok niet nemen om op de terugweg weer een aantal uren vertraging op te lopen. Probleem was dat we met 5 personen waren. De eerste de beste taxichauffeur vond dat “no problemo” en wilde ons voor een dollar of 50 wel naar ons huis terugbrengen. Na wat passen en meten lukte het ons om allemaal in de taxi te geraken. Eerst hebben we nog samen met de taxichauffeur lekker een hapje gegeten. Totale kosten van de treinreis 6.300 colones is ongeveer 9 euro p.p. Al met al een onvergetelijke ervaring waarbij ons duidelijk is geworden waarom er bijna geen treinen meer rijden in Costa Rica.

Aad en Richard zijn nog een paar dagen bij Kees in Tronadora geweest en hebben daar vandaan allerlei leuke tripjes gemaakt. Zo ook de mooie natuurwandeling bij Roberta, een echte bushlady met rubberlaarzen en kapmes. Roberta had een jong luiaardweesje gevonden en was die nu aan het verzorgen tot deze weer in het wild kan overleven (zie foto). Heel bijzonder, zo’n beestje zie je nooit van zo dichtbij.

Ondertussen wordt er in onze streek ook van alles georganiseerd. De ene keer een Tope (paardenparade), dan is er weer feestweek, of een gratis muziekconcert in het dorp; deze keer van Malpais (hele populaire band in Costa Rica), erg leuk. Maar ook een ontmoeting (voor alle buitenlanders) met de burgemeester van Atenas. Dat was georganiseerd door Mario onze NL buurman van 300m verderop. Was wel interessant omdat er tevens een presentatie gegeven werd waarbij de werknemers van het gemeentehuis werden voorgesteld. Verder werden er allerlei feiten over de gemeente verteld (bleek dat Santa Eulalia 1400 inwoners heeft) en nam de burgemeester ook het woord waarbij hij ons verwelkomde en de hoop uitsprak dat een aantal van ons wilden participeren in een aantal projecten die de gemeente gaat opstarten. E.e.a. was onder het genot van een drankje en een hapje. Grappig was nog dat de advocaat van de gemeente een verhaal ging houden over de architect van het gebouw. Moet je voorstellen dat er aan het houten plafond gewoon een paar losse planken hingen en er ook een paar ontbraken. Al met al wel nuttig om iedereen te leren kennen.

Marian heeft inmiddels een nieuw paspoort aangevraagd. Hiervoor zijn we naar de NL Ambassade geweest in San Jose. Zijn we toch weer even op Nederlands grondgebied geweest! Het duurt ruim drie weken voor het paspoort klaar is.

Ter ere van Richard werden we uitgenodigd door Brian en Francis voor een Tequila-party.
Brian en Francis hadden vanuit de States een speciale fles Tequila meegebracht en die moest soldaat gemaakt worden. We zaten net twee minuten of de eerste glazen tequila stonden al voor onze neus. Persoonlijk zijn wij geen fan van tequila, maar deze was echt superzacht. Limoentjes uit eigen tuin erbij, en hoppa achterover die glazen, in 1 teug leeg. Naast blowen kookt Brian ook graag en zo had ie voor ons kip met eigen bbq-saus gemaakt, erg lekker. Voordat het eten op tafel stond was de fles tequila al ruim halfleeg, en na het eten helemaal. Hierna hebben we in hun eigen homecinema een show gekeken van een Amerikaanse stand- up comedian, Dana Carvey. Heel erg goed, we hebben ons rot gelachen.
Na afloop gingen we enigszins pootje over huiswaarts en…… het moet gezegd van deze tequila hadden we de volgende dag geen katterig gevoel.

Vanwege de droogte in de zomer en uiteraard door geravot van Sem en Max heeft het gras dat vlak aan het huis ligt veel te lijden gehad. We hebben nu rondom het huis een mooi grindpad aangelegd. Elke meter minder gras is weer meegenomen en dit oogt veel fraaier vinden we. Was wel weer een warme klus om het gras uit te steken en de betonnen randen in te graven. In een dag of vier waren we rond het huis en zijn we tevreden over het resultaat. De komende regenperiode staan er een nog een paar projecten op het programma. We gaan nog een aantal bomen planten en nog wat gras inruilen voor stenen.

Naast klussen nemen we genoeg tijd om te relaxen en regelmatig gaan we ook met Sem en Max lekker een stuk wandelen. We hadden net een nieuwe stek ontdekt, beetje vreemd terrein wel met veel hoogte verschillen. Op een gegeven moment staat Max op een verhoging ruim vier meter boven ons en keek nieuwsgierig op ons neer, wij dachten nog; hij gaat toch niet…….ja hoor!!! Die idioot sprong gewoon als een blind paard naar beneden en kwam met een doffe klap op de stenen terecht. Wij kregen natuurlijk ter plekke een rolberoerte, maar Max schudde even met zijn kop en liep vervolgens vrolijk kwispelend weg. We zijn ons natuurlijk rot geschrokken en hebben het idee dat Max geen diepte kan inschatten, daar moeten we in de toekomst wel rekening mee houden. Begin Juni wordt Max gecastreerd en ondergaat hij verder een kleine operatie aan zijn achterpoten. Wij zijn er wel tegen op omdat het in Costa Rica de gewoonte is dat je je hond pas weer kan ophalen als de hechtingen verwijderd zijn. Dit betekent dat we Max toch een weekje zullen moeten missen.

Wij zijn weer met nieuwe energie begonnen aan een cursus Spaans. Dit keer een luistercursus van Michel Thomas. Thomas geeft op duidelijke wijze aan hoe de grammatica van het Spaans in elkaar zit. We weten nu wel heel veel woorden maar hebben de behoefte ook de werkwoorden juist te verbuigen. Wij hopen zo binnenkort nog beter Spaans te zullen spreken.

Vanavond 31 mei, hebben we lekker gegeten bij Lise en Michel, de bouwer van ons huis. Het is alweer bijna 2,5 jaar geleden dat we ons huis hebben gekocht maar hebben nog steeds een erg leuk contact met ze.


We hopen dat iedereen een heerlijke zomer zal hebben en tot ziens/horens!!