Oktober 2009

Hallo lezers van ons Blog,

Hier dan weer eens een update van onze laatste belevenissen in Costa Rica. We zijn de laatste tijd behoorlijk druk geweest en moesten nu echt even tijd vrijmaken voor deze update.

Waar hebben jullie het dan zo druk mee zullen jullie je afvragen. En ja dat gebeurt echt want regelmatig krijgen we nog de vraag: vervelen jullie je niet? Nou, nog steeds weinig kans daarvoor hoor. Allereerst is de regentijd de periode om in je tuin bezig te zijn, onderhoud maar ook is het de beste tijd om nieuwe dingen te planten. Aangezien we natuurlijk onze eigen tuin hebben en de tuin van het Caretakerhuis (CTH) gaat daar veel werk in zitten.
De fruitbomen in onze tuin zijn enorm gegroeid en ook dit jaar hebben we alweer de eerste sinaasappels geoogst. De takken van de grapefruitboom hangen bijna op de grond zo groot zijn de grapefruits dit jaar. Ook hebben we weer bananen en komen de ananassen en limoenen er aan. Al met al een goed oogstjaar!

Verder hebben we het CTH helemaal rondom geschilderd incl. het poolhuisje. David en Gil (eigenaren van het CTH) hadden een mooie oranje kleur uitgezocht waardoor het CTH nu een Hollandse uitstraling heeft. Verder hebben we op hun verzoek twee paden met natuursteen laten aanleggen, hebben we een stuk parkeerterrein omgetoverd in tuin en zijn we nu bezig met het aanleggen van een elektrische porton (hek). Omdat deze zaken in Costa Rica niet zomaar te regelen zijn gaat daar erg veel tijd inzitten. Het op elkaar afstemmen van de werkzaamheden, werklui benaderen, de aankoop van de materialen etc. etc. Ook hebben we mbv Ronald een vriend die in San Jose woont, een aantal grote bomen (llama del bosque, chirca, guanabana (voor de Surinamers een zuurzak)) gekocht voor onszelf en voor het CTH. Ronald is hier net begonnen als hovenier en heeft een grote vrachtwagen, meteen ook een klusje voor hem dus.

Uiteraard hebben we tussendoor ook nog eens veel uitstapjes naar vrienden, feestjes en dinertjes, kortom een prima combinatie van “werken”en ontspanning.

De onverwachte gebeurtenissen blijven natuurlijk altijd leuk en geen dag wordt zoals wij van tevoren hadden gedacht. Hier een mooi voorbeeldje van weer zoiets onverwachts. Enige tijd geleden zag Mar een aantal mannen voor ons hek bezig met camera’s en zo. Na informatie bleken het, hoe is het mogelijk, Nederlanders te zijn die onze straat in waren gereden omdat ze vandaar uit een mooie wolkenpartij wilden filmen. Een van hen was Reinier van de Berg, de weerman van RTL4. Bleek dat Reinier een pilot aan het opnemen was over klimaatverandering. Uiteraard hebben we hen uitgenodigd voor een bakkie. Meteen volgde er ook een spontaan verzoek van Renier voor een interview. Dus als het goed is dan kunnen jullie Aad ergens in het winterseizoen weer eens op de Nederlandse buis verwachten. Nu eens een keer niet bij Baantjer.

Omdat wij in de buurt van San Jose wonen hebben wij vaak bezoek van kennissen/vrienden die verder in het land wonen en die ons aandoen als ze naar de hoofdstad moeten. Zelf komen we natuurlijk niet zo vaak bij hen in de buurt, maar vonden dat het nu na bijna 2 jaar toch eens tijd werd om Ruud en Odette in Coco te gaan bezoeken. We besloten de honden mee te nemen aangezien Ruud en Odette vlak bij het strand wonen en ze ook een hond (Scooby) hebben. We zijn die dag om 05.30 uur vertrokken en tegen 10.30 arriveerden we in het hete Coco. We hebben daar een reuze leuke dag gehad, de honden konden goed met elkaar opschieten en hebben heerlijk gezwommen en over het strand gerend. Later in de middag zijn we weer huiswaarts gegaan met een afgemat bruinzooitje in de achterbak.

Het aantal leuke restaurants dat we ontdekken blijft ondertussen steeds maar groeien. Inmiddels komen we ook regelmatig bij Don Jayo in Atenas, een echte lokale ticotent, de enige plaats in Atenas waar je een lekker tapbiertje kunt scoren. In Sarchi hebben we inmiddels ook een heerlijke Chinees ontdekt en binnenkort gaan we met Brian en Francis de Japanner (Tepanyaki) in San Jose.

Ook de ex-collega van Aad, Cees van Vliet en zijn vrouw Miranda hadden inmiddels hun deuren geopend van de Rio Tico Safari Lodge en ook dat moesten we natuurlijk gaan uitchecken. Kees Voogd met zijn vriendin Griselda waren bereid een weekend in ons huis te blijven en op de jongens en Miep te passen. Cees en Miranda en hun 2 kids wonen in het zuiden van Costa Rica in een plaatsje, Punta Mala (in het Spaans lelijk/gek/raar punt) ongeveer 200 km bij ons vandaan.
Na een voorspoedige reis, waarbij je op een gegeven moment een uur lang alleen maar Palmbomen ziet (palmolie industrie) waren wij er al na 4 uurtjes rijden. Punta Mala blijkt helemaal niet gek/raar etc. te zijn, maar een mooi rustig plaatsje. De Rio Tico Lodge ligt midden in het oerwoud. Cees en Miranda hebben er echt iets aparts van gemaakt, een mooi hoofdgebouw met restaurant waar ze zelf boven wonen en op het terrein 9 grote luxe safaritenten (met stenen aanbouw van douche en toilet).
Het is daar wel aanmerkelijk warmer en vochtiger dan wij gewend zijn en dat was goed te merken tijdens ons hardlooprondje daar. We hebben nog een mooie natuurwandeling gemaakt en kwamen nog neusbeertjes en een luiaard tegen. In de avond lekker een drankje gedronken en een heel gezellig weekend gehad. Cees en Miranda hadden het zelf erg druk want er waren 5 tenten verhuurd, en dat in de regentijd!
Op de dag voor vertrek zijn lekker naar de Italiaan geweest in een nabijgelegen dorpje. Het viel ons op dat er iets rammelde onder de auto(oeiiii), helemaal niet zo gek met al die hobbelwegen, gaat wel weer over dachten we. De volgende ochtend na het ontbijt vertrokken we om 08.00 uur huiswaarts, inmiddels viel de regen met bakken uit de lucht. Vanaf de Lodge van Cees en Miranda moet je eerst 4 km over een onverhard pad. Na ongeveer 3km hoorden we ineens een harde klap. Na inspectie bleek de uitlaat aan de voorzijde afgebroken te zijn. Daar sta je dan op zondagochtend in de stromende regen met nog 197 km voor de boeg. Gelukkig hadden we nog wat sjorbandjes in de auto en is Mar in de prut onder de auto gekropen (Aad kwam er met z’n lange lijf niet onder) om het zooitje weer een beetje vast te maken zodat we in ieder geval weer verder konden. Na ongeveer 40 km hoorden we veel herrie een teken dat er weer iets niet goed zat. Bleek het voorste sjorbandje weggesmolten te zijn. Shit wat nu? de sjorbandjes waren nu ook op. Gelukkig werd er ter plaatse aan de weg gewerkt en hebben wij de werklui gevraagd of zij misschien ijzerdraad hadden. Ja hoor, en niet alleen dat, zonder aarzelen kroop een van de werklui onder de auto en heeft de uitlaat met ijzerdraad muurvast gezet. Dat is dus echt Costa Rica, wat een service, uiteraard deze redder wat drinkgeld gegeven en vervolgens zonder problemen omstreeks 13.30 de thuishaven bereikt. Kees en Griselda hadden een lekker weekend gehad en met de honden en Miepie was ook alles OK. De volgende dag de auto naar de Taller om de Mufla te laten repareren. Er is een heel nieuw stuk uitlaat tussen gezet kosten 12 euro incl. arbeidsloon!

Ook zijn we nog een zaterdag mee geweest met een hiking georganiseerd door de Club Holandais. Het was een hiking vanaf de vulkaan POAS richting het dal, bleek een prachtige afdaling te zijn dwars door het bos.

Wij hadden zelf verwacht dat het contact met NL en het aantal mensen dat ons zou willen bezoeken na een jaar of twee wel behoorlijk zou zijn verminderd, maar niets is minder waar. We skypen en mailen elke dag wel met iemand en voor het komende jaar staan er ook alweer veel bezoekers op de rol. Waarschijnlijk komt Mar haar zus Jeane eind van dit jaar nog, hierna komen twee ex-collega’s van Aad, Johan en Tjako met de vrouwen en de schoonouders van Tjako onze kant op. Vervolgens de neef van Aad, Willem met zijn vader ome Flip, daarna onze vrienden Nadmy en Kim met de kleine Omaira. Vervolgens in mei Neil (ex chef van Mar van het NKI) en Ineke en later in 2010 volgen nog Marco en Hanny en misschien in november nog Piet en Yvonne. Drukke boel dus weer en uiteraard verblijven ze niet allemaal in ons huis, de meesten combineren het bezoek aan ons met een rondreis Costa Rica.

Kees onze vriend van B&B Monte Terrras is de reisagent van Holland Hotels. Aangezien Tjako en Johan en de schoonouders van Tjako ook een rondreis wilden maken, hebben we samen met Kees voor hen een hele mooie rondreis compleet met accommodaties in elkaar gezet, ook weer heel erg leuk om te doen.

Nog even over onze boeven Sem en Max. Het zijn inmiddels bijna volwassen honden en het zijn echte schatten. Wel ondeugend soms hoor, ze stelen graag spullen (afstandbedieningen, slippers, bh’s, sokken, onderbroeken, pennen, boeken, tja….. eigenlijk alles dus) en vreten deze dan kapot. We moeten dus constant opletten dat er niets rondslingert. Ze vermaken zich hier uitstekend en zijn al een beetje waaks geworden. Ook gaat het prima samen met Miepie, ze liggen soms gewoon naast elkaar en als je de jongens vraag waar hun zussie is dan gaan ze haar ook echt zoeken (leuk he).

Tijdens de regenperiode komen onze padden weer tevoorschijn. We hebben een heel groot exemplaar van wat wij schatten een paar kilo. Eindelijk hebben we hem/haar op de foto kunnen vastleggen, een echt monster, kijk maar.

Na een zeer droge regentijd komt dan eindelijk de regen, terwijl we dit schrijven, met bakken uit de lucht. Goed voor de tuin en de waterreserves ivm ons drinkwater.

Voor iedereen, bedankt voor alle mailtjes, skypegesprekken, of gewoon voor het lezen van dit Blog.

Tot ziens/horens/skype/mails,

Pura Vida!!!!
Aad, Marian, Miep, Max, Sem