juni/juli 2010

Mei/Juni /Juli 2010


Hola allemaal,

Hier weer een bericht van ons.

Wij hopen dat iedereen een heerlijke zomer heeft al dan niet op vakantie in buitenland of NL of gewoon bij huis.

Dit bericht wordt geplaatst door onze “snelle” internetverbinding en inmiddels staat er ook een schotel van SKY op het dak. De vooruitgang heeft ook hier toegeslagen. Uiteraard is het wel heerlijk dat we nu ook weer eens een fotootje of filmpje kunnen downloaden of versturen of een tv-programma online kunnen bekijken. Het geklungel met internetkaarten (duur!) is verleden tijd. Sinds het WK hebben we de schotel van SKY op het dak en het is ook wel weer eens lekker om gewoon wat actualiteiten te kunnen zien. Ook zijn we inmiddels trouwe fans van de dog whisperer!

Wij hebben besloten in het vervolg niet meer een overzicht van een paar maanden te geven op de Blog maar gewoon als er iets leuks of wetenswaardig te melden is dat direct op de Blog te zetten. Kort en krachtig zullen we maar zeggen.

Ook wij waren een beetje ziek na de WK finale die verloren ging tegen de Spanjaarden. Wij hebben eea gevolgd vanuit een bomvol Jazz-café (500 nederlanders), natuurlijk uitgedost en voorzien van de laatste oranje gadgets verstuurd door Mar haar zus Jeane (nog bedankt). Tijdens en na de halve finale was er een groot feest, na de finale uiteraard niet. Over twee jaar nieuwe kansen zullen we maar zeggen.

Momenteel verblijft Nadiya een paar dagen bij ons, wij hebben haar vorig jaar ontmoet toen zij stage liep in de hotel business en ze kwam nu terug van een stage op het Caribische eiland Roatan. Hartstikke gezellig, en via haar ouders had Nadiya ook nog eens een pakketje naar ons laten sturen. Hierdoor werden wij weer eens geconfronteerd met de Costaricaanse bureaucratie. Hier een verslagje.

Deel 1 Inderdaad vorige week lag er op ons postkantoor in Atenas een briefje klaar dat we een pakketje hadden ontvangen. Dit is natuurlijk altijd hartstikke spannend en direct gaven wij het briefje aan de dienstdoende ambtenaar.

Deel2 Zij deelde ons mede dat ons pakketje niet in Atenas lag maar in een depot in Zapote (wijk van San Jose) Blijkt een steekproef te zijn waardoor het pakketje door het ministerie (van pakketjes???) in ons bijzijn geopend moet worden om de inhoud te controleren.

Deel3 Samen met Nadiya op zoek naar het postkantoor Zapote. Zag er op de kaart eenvoudig uit maar natuurlijk niet te vinden. Mbv een taxi die voor ons uitreed het postkantoor toch gevonden.

Deel4 Uiteraard barst er op dat moment net een enorme onweersbui los. Auto parkeren en rennen naar het postkantoor.

Deel5 De dienstdoende ambtenaar deelt ons mede dat wij niet op het postkantoor moeten zijn maar op de afdeling pakketpost, een paar gebouwen verder grimblegrrrrh.

Deel6 Met een zwierige bocht slaat Aad de weg in naar de bewuste afdeling. Na enkele meters worden we tegengehouden door een stoere bewaker die Aad toeroept dat je daar natuurlijk niet met de auto mag komen.

Deel7 Auto geparkeerd en rennend door de stromende regen de 500 meter overbrugt naar het bewuste pand.

Deel 8 In dit gebouw werden wij direct!! geholpen door een vriendelijke man. Op vertoon van ons briefje fronste hij de wenkbrauwen omdat op ons briefje stond Marian Veltman en deze medewerker zag dat in haar paspoort Chin-a-Kwie stond. Door alle ervaringen wijs geworden hadden we echter het trouwboekje mee waarna de ambtenaar het allemaal no problemo vond maar de boel wel ff moest kopiëren.

Deel9 Geduldig wachtend werden wij na enige tijd door deze ambtenaar bij de balie teruggeroepen en vervolgens doorverwezen naar een volgende balie????grrrrrrrrrrr

Deel 10 Na enige tijd wachten werden we door weer een andere ambtenaar te woord gestaan en zagen we ook voor het eerst ons pakketje he he! De ambtenaar vertelde het pakketje te gaan openen om de inhoud te controleren. Ok doe maar dan. Oei wat een heerlijke inhoud weer; rookworsten, kaas, drop, chocolade, etc. Geen probleem dus, gelukkig niets van Nederwiet-achtige substanties (ha ha), zoals we van tevoren al over hadden zitten dollen. Zorgvuldig werd het pakketje vervolgens weer gesloten en verzegeld. Gretig wilden we het pakje aannemen maar……..wij werden verzocht ons te melden bij de volgende balie om de verschuldigde bewaarkosten te betalen grrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr.

Deel 11 Na een tijdje wachten werden wij weer door een andere ambtenaar geholpen om het verschuldigde bedrag te voldoen. Na het invullen van veel papieren en het weer invullen van naam, datum paspoortnr etc stond de teller op 677 colon, nog geen euro! Vlot trokken we dat geld uit de knip en wilde het pakketje in ontvangst nemen maar….de dienstdoende ambtenaar vroeg ons om ons te melden met het betalingsbewijs bij het volgende loket om het pakketje in ontvangst te nemen!!!!

Deel 12 En ziet; de cirkel was rond, een breed grijnzende ambtenaar die ons als eerste had geholpen overhandigde ons het pakketje he he!!!

Al met al zijn we een vier uur bezig geweest om ff een pakketje op te halen, gelukkig maakte de inhoud alles goed en bedanken wij nogmaals Nadiya en ouders!!


Terwijl ik, Aad dit zit te tikken, het is dinsdagnacht 10 augustus, ongeveer 00.30 uur, zit Nadiya nog een oude Star Wars film te kijken en is Mar net een douche gaan pakken.

Plotseling hoor ik een vreemd geluid dat lijkt op het geluid van de ijsblokjesautomaat maar dan harder. Mar komt uit de douche en vraagt of ik dat geluid heb gehoord. Ja, maar waar kwam het dan vandaan. Mar is er zeker van; het kwam van buiten. “Licht bewapend” stapt Aad vervolgens naar buiten om zoals van ouds een (buurt)onderzoek in te stellen, tja de oude beroepsdrift komt natuurlijk meteen weer boven drijven (ha ha). Blijkt de helft van een van onze grote Cortessa Amarilla’s naar beneden te zijn gestort. Precies op de plaats waar onze honden overdag altijd liggen en waar Mar en ik gisteren nog lekker op een stoeltje in de schaduw zaten. Je moet er niet aan denken wat er had kunnen gebeuren als de boom overdag omgevallen was. We zullen morgen een foto maken en moeten eea gaan regelen om de gevallen takken af te voeren.

Inmiddels hebben we een dealtje gesloten met Mijnheer Lenin (geen fam van), de plaatselijke timmerman, hij mag het hout hebben als hij alles in stukken zaagt en afvoert. Samen met een companero en bewapend met een enorme kettingzaag zijn ze de boom te lijf gegaan. Na een 20 minuten zagen begon het enorm te regenen waardoor ze de volgende ochtend terug moeten komen.

We zullen direct de andere grote boom gaan uitdunnen om herhaling hiervan te voorkomen.

Verder moeten jullie weten dat:

• de bouwer van ons huis, Michel, waarschijnlijk het huis naast ons gaat kopen waardoor we eindelijk (fijne) buren krijgen.

• we tegenwoordig regelmatig getrakteerd worden op vers ijs door Brian en Francis. Zij hebben een ijsmachine uit de States meegenomen en maken vervolgens het lekkerste ijs van alle verse vruchten hier. Zo hebben ze vorige week mango-ijs gemaakt van onze eigen mango’s (heerlijk)

• we tegenwoordig zelf onze bruine bonen wellen en koken, veel lekkerder!

• we sinds we eindelijk een Blender hebben Mar de lekkerste shakes maakt met fruit uit eigen tuin

• we inmiddels Marian haar ex-chef Neil met z’n vriendin Ineke over hebben gehad en dat dit heel gezellig was!

• we inmiddels weer een enorme vernisklus hebben geklaard bij ons Caretakerhuis.

• we een tijdje geleden twee weken een uitgemergelde herdershond hebben opgevangen die men aan een touwtje van 30 centimeter gedumpt had tegenover ons huis. Na bemiddeling van de Animal-rescue is Chica geplaatst bij een dierenarts in Atenas.

• we weer een aantal nieuwe mensen in de buurt hebben leren kennen, waaronder Joe en Elaine en Beck.

• we dit jaar een ontzettend natte regentijd hebben vergeleken met eerdere jaren en alles in de tuin enorm snel groeit.

• we tijdens een feestje in de buurt weer eens een forse aardbeving hadden (6.2) en dat deze meer dan een minuut duurde!

• aad hier live gekeken heeft naar NAC-Twente vanwege het spelen van Ruiz de Costaricaan bij Twente.

• we hebben vernomen dat de broer van Aad dan waarschijnlijk toch naar Costa Rica gaat komen in april 2011!

• We sinds kort zorgen voor een kitten van een week of 5 oud. Ze kwam zomaar aanlopen bij ons Caretakerhuis en daar geven we haar nu elke dag eten. Sem en Max kunnen het al goed met haar vinden en begroeten haar zo enthousiast dat het arme beestje na hun begroeting zeiknat is van het aflebberen van onze boys. Wij noemen haar Roosje, ook wel Rosie, makkelijk als daar Amerikaanse gasten komen.

• we denken dat het zo wel weer ff voldoende is.




Wij wensen vanaf hier iedereen nog een prima (na)zomer en veel gezondheid!!





Tot ziens/mails/skypes/horens!!!